به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»، «شهید محمداسماعیل قریب‌بلوک» دوم خرداد ۱۳۲۹ در روستای چهارده زردوان از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش محمدباقر و مادرش ام‌البنین نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. کارگر کارخانه بود. ازدواج کرد و صاحب سه پسر و یک دختر شد.

 به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و هفتم بهمن‌ماه ۱۳۶۲ با سمت تک‏تیرانداز در جاده اهوازـ‏ آبادان دچار سانحه رانندگی شد و بر اثر ضربه مغزی به شهادت رسید. مزار وی در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

فرازهایی از وصیت‌نامه شهید:
ای کاش! ما در صحرای کربلا بودیم
خداوند منت بر ملت ایران خصوصاً شیعه گذاشته و این مرد آسمانی را که هنوز ما او را نشناخته‌ایم به ما داده است. باید به شکرانه چنین رهبری نماز شکر بخوانیم که واقعاً ما را هم در این دنیا و هم آن دنیا نجات داد. ما که همیشه در پای منبرهای روحانیت، داستان عاشورا گوش می دادیم، متأثر می‌شدیم و می‌گفتیم: «ای کاش! ما در صحرای کربلا بودیم و حسین‌جان! تو را یاری می کردیم.»

اکنون حسین زمان حجت را بر ما ملت ایران تمام کرده که جبهه نیاز به نیرو دارد. هنوز مسئولین اعلام نکرده‌اند که «دیگر نیاز نیست.» هر روز صدای پاسداران در جهاد سازندگی بلند است و کمک می خواهند. پس وای بر کسی که پیمان بست و امام(ره) را از پاریس دعوت کرد و مثل مردم کوفه کناره‌گیری اختیار نمود و یا نق زد! اگر این جنگ طول بکشد، مصلحت خدایی است. آن‌طور که انسان در جبهه ساخته می‌شود، در دانشگاه ساخته نمی‌شود.

ای ملت عزیز! شما وارثان خون پاك شهداى گلگون بدن‌مان هستيد و اين گل‌هاى پرپر شده، خود پيام‌آوران آزادى از بند استثمار و استعمار بودند. پايمال نمودن خون شهدا خيانتى بزرگ به اسلام و مسلمين است. حافظ و نگاهبان اهداف عاليه انقلاب اسلامي‌مان باشيد و پشتيبان ولايت فقيه كه ضامن استمرار خون و خط انبيا است باشید.

انتهای خبر/