حالت تاریک
  • یکشنبه, 1403/10/09 شمسی | 2024/12/29 میلادی
آیا مایل به نصب وب اپلیکیشن مرآت نیوز | meraatnews.com هستید؟
گزیده‌ای از وصیت‌نامه شهدای استان سمنان؛

برای وفا به عهد با خدا رفتم

برای وفا به عهد با خدا رفتم

شهید «محمدرضا خطیب‌زاده» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «مادرجان! به خدا راهی که صلاح می‌دانستم رفتم تا با خدای خود به عهد و پیمانی که داشتم وفا کنم.»

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»، «شهید محمدرضا خطیب‌زاده» ششم شهریور ۱۳۳۹ در شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش ذبیح‌الله و مادرش شهین‏‌دخت نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته اقتصاد درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت. بیستم اردیبهشت ۱۳۶۱ با سمت تک‌تیرانداز در خرمشهر بر اثر اصابت گلوله به پهلو، سینه و دست، شهید شد. پیکر او را در گلزار شهدای فردوس‌‏رضای زادگاهش به خاک سپردند.

فرازهایی از وصیت‌نامه شهید:
پدر! مرا ببخش تا خدا از من راضی شود
«وَلا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتًا‌ی بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یرزَقونَ»

به نام خداوند هستی‌بخش و خالق آنچه در آسمان‌ها و زمین است.

اکنون که در جبهه حق علیه باطل هستم، بر آن شدم تا وصیتی داشته باشم با خانواده و دیگر آشنایان. اولین سخن را با پدرم دارم و از او عذر می‌خواهم اگر در این مدت کوتاه زندگی، گاهی اوقات با وی بدرفتاری می‌کردم و با بعضی از کارهایش مخالفت می‌ورزیدم. به هر حال امیدوارم که به علت جوانی، خطا‌های مرا ببخشی و از این که در بحرانی‌ترین ایام کار تنهایت گذاشتم، بر من ندیده بگیری. تو مرا ببخش تا خدا از من راضی شود.

وفا به عهد و پیمان با خدا
دومین سخنم با مادرم است که دائماً برایم ناراحتی می‌کند و دلش چون دل پرنده‌ای هراسان می‌تپد. مادرجان! به خدا راهی که صلاح می‌دانستم رفتم تا با خدای خود به عهد و پیمانی که داشتم وفا کنم. از تو خواهش می‌کنم برای من زیاد ناراحتی نکن، چون سرنوشت هر انسانی دست خدایش است و هر چه او صلاح بداند همان خواهد شد. «إِنَّا للّه وإِنّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ؛ از او هستیم و به سوی او بازگشت می‌کنیم.» مادرم! مرا ببخش به‌خاطر این که فرزند خوبی برایت نبودم. مرا ببخش تا خدا و ائمه اطهار(ع) از من راضی باشند.

اسلام همیشه پیروز است
برادران عزیز! راهم را ادامه دهید، چون دین محمد(ص) که همانا اسلام است، همیشه پیروز است. راه حق را بجویید.
و تو خواهرم! تو هم نیز همین کار را بکن و از خانواده می‌خواهم که زیاد برای من ناراحتی نکنند و بیشتر به فکر خدا باشند. از کلیه دوستان و آشنایان نیز طلب عفو و بخشش کنید. بین من و بقیه شهدا هیچ فرقی قائل نشوید، چون که همه یک راه رفته‌ایم و برای رضای خاطر او جهاد کرده‌ایم. امام(ره) را فراموش نکنید و همواره او را دعا کنید.

 

انتهای متن/

درباره نویسنده

لینک کوتاه خبر

نظر / پاسخ از