به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»، شهید «علیرضا نهروان حیدرآبادی» سی‌ام خرداد ۱۳۴۳ در روستای حیدرآباد از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش علی‌اکبر و مادرش بانو نام داشت. دانش‌‏آموز سوم متوسطه بود. به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و یکم بهمن ۱۳۶۴ در اروندرود بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر وی مدت‏‌ها در منطقه ماند و بیستم بهمن ۱۳۷۵ پس از تفحص در زادگاهش به خاک سپرده شد.

فرازهایی از وصیت‌نامه شهید:

به نام آن کسی که انسان‌ها را روی بهترین رختخواب‌ها می‌میراند

به نام آن کسی که انسان‌ها را روی بهترین رختخواب‌ها می‌میراند، ولی انسان دیگری را در میان میلیون‌ها گلوله حفظ می‌کند. به نام آن کسی که به شما هدیه‌ای عطا می‌کند و پس از چندی آن را از شما پس می‌گیرد و به امید ظهور هرچه سریع‌تر منجی عالم بشریت حضرت حجت، مهدی موعود (عج).

شهادت را از دست ندهید

آن‌قدر به جبهه‌ها می‌روم و می‌جنگم، تا این که شهید شوم و یا اسلام پیروز شود. ما در این دنیا مثل مسافر هستیم و حتماً باید بگذریم، چه بخواهیم و چه نخواهیم؛ پس بهتر است قبل از این که مرگ، ما را در رختخواب غافلگیر کند ما برویم و در راه خدا کشته شویم و ما او را غافلگیر کنیم. نگذاریم که چنین شهادتی را از دست بدهیم.

استغفار و دعا، بهترین درمان‌ها برای تسکین دردها است

پدر و مادر عزیزم! من به شما و خواهران و برادران، خیلی علاقه داشتم و به خدا قسم شما را از آنچه روی زمین بود از همه بیشتر دوست داشتم؛ ولی عشق خدا و دفاع از اسلام از این‌ها خیلی بالاتر است. برادران! استغفار و دعا را از یاد نبرید که بهترین درمان‌ها برای تسکین دردها است.

آن‌ها باید از مردن بترسند که مرگ را فنا می‌دانند

در خاتمه سخنی با بدخواهان: گمان نکنید که جوانان ما از مُردن و از شهادت می‌ترسند، شهادت ارثی است که از اولیا به ما رسیده است، آن‌ها باید از مردن بترسند که مرگ را فنا می‌دانند؛ ولی ما که بعد از مرگ را حیات اخروی می‌دانیم، ترس و هراسی نداریم. این خائنان هستند که باید بترسند.

 انتهای خبر/