به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ کوثر سعیدیان فعال رسانه‌ای در یادداشتی اختصاصی نوشت:روح خدا و بت‌شکن را خوب می‌شناسم، مردی از تبار پیامبران و سالاری از دیار کربلا، او که بت‌شکن دوران شد و نامش در ردیف نام‌آوران دوران قرار گرفت.

 مردی ساده‌پوش که جبروتش دنیا را لرزاند و آمریکا با همه عظمتش در مقابلش سر تعظیم فرود آورد و شوروی با چندین ایالت و کشور کوچک و بزرگ در مقابلش کم آورد و صدای شکسته‌شدن استخوان‌هایش را شنیدیم.

امام خمینی بدون تردید یک شخصیت کامل و الهام‌بخش برای همه بشریت است، سادگی و مبارزات مذهبی ایشان، الگوی مهمی برای انسان در انتخاب صراط مستقیم زندگی است، ایشان برای ملت الهام‌بخش است.

او تنها یک رهبر دینی نبود و یک سیاست‌مداری بزرگ بود که به گورباچف نامه نوشت و خبر فروپاشی پیش از موعد کمونیسم و شوروی را خبر داد و این نشان دهند مددهای غیبی بود که خداوند به ایشان می‌رساند.

 او تبر ابراهیم را در دست داشت و ید بیضائی مسیح را در سینه داشت که توانست بی‌سلاح در مقابل ارتش مسلح مقاومت کرده و همه مردان و زنان انقلابی را با خود همراه کند. 

صدای او مانند طنین رعد کوهستان بود که لرزه بر تن دشمن می‌انداخت، افکار و عقاید سالم و صداقت در رفتار و عمل موجب محبوبیت او در میان مردم شد.

 امام خمینی رهبر مستضعفان جهان که برای رهایی مظلومان و پابرهنگان قیام کرده بود سیاستمداری بود که دنیای معاصر رهبری دینی و سیاسی چون او به خود نخواهد دید و ما مردم ایران هم مدیون او خواهیم ماند که ما را از زیر یوغ ظالمان بیرون کشید. 

او اعتبار ایران و ایرانی را افزایش داد و ما توانستیم در ردیف قدرت‌های برتر جهان قرار گیریم. او تمام هستی‌اش را برای تحقق هدف‌ها و آرمان‌های والای انقلاب اسلامی گذاشته بود، او تمام عمرش را برای جلب رضای خدا صرف کرده بود و قامتش را جز در برابر خداوند بزرگ، در مقابل هیچ قدرتی خم نکرده بود، بزرگ‌مردی که زندگی‌اش دفتری بود گشوده برای پیمایش راه سعادت و پویش طریق کمال، مردی به وسعت همه تاریخ و به گستره همه حقیقت‌های هستی.

 در آستانه نیمه خرداد سال 1368 اتفاقی رخ داد که غوغایی در دل مردم ایران بر پا کرد، زلزله‌ای عظیم در دل های مردمی که عاشقانه گوش به فرمانش بودند، همان زمان بود که بغض ها ترکید و سر تا سر ایران و جهان که با نام و پیام امام راحل آشنا بودند، یکپارچه گریست.

 چرا که یار همیشه انقلاب، آن بزرگ مرد تاریخ، آن نجات دهنده بشریت از جهالت و ظلمت، به ملکوت اعلی پیوسته و یاران خود را در فراق خویش گریان و پریشان گذاشته بود.

آن بزرگ‌مرد رفت و پیامش برای ما به یادگار ماند: «من با دلى آرام و قلبـى مطمئن و روحى شاد و ضمیرى امیدوار به فضل خدا از خدمت خـواهران و برادران مرخص و به‌سوی جایگاه ابــدى سفر می‌کنم و به دعاى خیر شما احتیاج مبرم دارم و از خداى رحمن و رحیـم می‌خواهم که عذرم را در کوتاهى خدمت و قصـور و تقصیر بپذیـرد و از مـلت امـیدوارم که عذرم را در کوتاهی‌ها و قصـور و تقصیـرها بـپذیـرنـد و باقدرت و تصمیـم و اراده به‌پیش بروند.» امام رفت، اما راه و یادش جاودانه است، او حقیقت بود و حقیقت همیشه زنده و فناناپذیر است و به‌راستی که او حقیقت همیشه زنده تاریخ است.

 سیزدهم خردادماه سال 1368، قلب بزرگمردی از مردان خدا از کار ایستاد،حال لحظه وصال آن بزرگ مرد فرا رسیده بود و باید روح خدا به خدا می پیوست. آن بزرگ مرد در حالی که در ساعات آخر عمرش، طمأنینه و آرامشی ملکوتی داشت و مرتباً شهادت به وحدانیت خدا و رسالت پیامبر اکرم (ص) را زمزمه می کرد، به ملکوت اعلی پیوست.

انسانی که خورشید بر نور وجودش سر می‌ساید و آسمان به پاسداشت عظمتش خاکبوس پایش بود، بزرگمردی از سلاله زهرای اطهر سلام الله علیها که نرمی صدای ملکوتی‌اش گوش زمان را نوازش می داد و شعاع سیمای نورانی‌اش، روشنگر راه زندگی بود.

یادداشت: کوثر سعیدیان -فعال رسانه‌ای