به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»، شهید سید حسین طباطبائیان، سوم اردیبهشت ۱۳۴۰ در شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش مهدی و مادرش صغری نام داشت. 

تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. بیست و سوم خرداد ۱۳۶۰ با سمت تک‏‌تیرانداز در دارخوین بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای فردوس‌‏رضای زادگاهش قرار دارد.

فرازهایی از نامه‌های شهید:

می‌خواهند ما را به بند بکشند، باید دفاع کنیم
می‌دانی امروز اینجا بچه‌های هفت - هشت ساله از ما چه می‌خواهند؟ پوکه. اسباب‌بازی این‌ها پوکه است. اینجا سخن از دوری فرزندان از پدر و مادر و از دوستان و از خرابی خانه‌های مردم است. از آنجا که می‌خواهند ما را به بند بکشند، ما نیز باید دفاع بکنیم. به امید روزی که بتوانیم آزادی را به این مردم بدهیم و رهایشان کنیم از آمریکا و جوجه‌اش صدام.

من بی‌هدف کشته نشدم، برایم بی‌قراری نکنید
در یکی از نامه‌هایش نوشته بود: «اگر من شهید شدم، به مادرم بگویید بی‌قراری نکند، چراکه من بی‌هدف کشته نشدم. آن‌ها که در راه خدا جهاد کرده و کشته می‌شوند را کشته مپندارید، بلکه زنده‌اند و نزد خدایشان روزی می‌خورند.»

پس از پایان جنگ، از قابلیت‌های خود فقط در راه سازندگی کشور استفاده کنید
در یکی از نامه‌هایش اشاره دارد به امداد‌های غیبی و می‌نویسد: «به خط مقدم نیز آمدیم، انگار یک دست از غیب مسیر توپ‌ها و گلوله‌های دشمن را عوض می‌کند. به طوری که به فرض مثال دور سنگر می‌خورد و به سنگر برخورد نمی‌کند. اینجا فعلاً هستیم تا خدا چه بخواهد. اما جنگ روزی تمام خواهد شد و آن وقت هست که هر یک از ما باید از قابلیت‌های خود فقط در راه سازندگی کشور استفاده کنیم.»

آگاهی همراه با عمل می تواند انسان را نجات دهد
‌می‌دانی آگاهی یعنی چه؟ به نظر من چیزی است که انسان را می‌تواند همراه با عمل به آگاهی نجات دهد. شما مسئولیتی بس عظیم در آگاه کردن اذهان توده‌های محروم و تحت ستم دارید. شاید این نیز امتحانی باشد که خدا از انسان به عمل می‌آورد.

زندگی در جبهه، ساده و برای خودسازی است 
در نامه‌های قبلی گفتم که من در خط اول جبهه هستم، اما اینجا چه خصوصیاتی دارد: زندگی ساده همراه با خودسازی سربازی، سختی زندگی در شرایط  سخت که انسان آمادگی پیدا می‌کند برای زندگی آینده، که روی پای خود بایستد.

انتهای خبر/