به گزارش خبرنگار سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»، فعال رسانه‌ای در یادداشت اختصاصی نوشت: غزه امروز، در آتش جنگ می‌سوزد و هر لحظه، صدها زندگی بی‌گناه بر اثر انفجارها و بمباران‌ها از بین می‌رود. اینجا، در سرزمینی که سال‌هاست بر اثر درگیری‌های نظامی و سیاسی مورد بی‌مهری قرار گرفته، تنها یک جنگ جاری نیست؛ آنچه امروز در غزه می‌گذرد، چیزی فراتر از یک بحران نظامی است؛ اینجا یک نسل‌کشی است.

تلفات انسانی در این درگیری‌ها به قدری افزایش یافته که دیگر نمی‌توان آن را به پای جنگی میان دو طرف دانست. در واقع، چیزی که در غزه شاهد آن هستیم، یک فاجعه انسانی است که در تاریخ معاصر کمتر مشاهده شده است.

شهرهای غزه به ویرانه‌ای تبدیل شده‌اند که هر روز، جمعیت آن به آمار کشته‌ها و مجروحان افزوده می‌شود. خانواده‌ها در جستجوی اقوام خود، دست به دست هم می‌زنند و در میانه آتش و ویرانی به دنبال یک نشانه از زنده ماندن عزیزانشان هستند. اما حقیقت تلخ این است که به جز تلاش برای بقا، دیگر چیزی برای مردم غزه باقی نمانده است. در گوشه و کنار این سرزمین، زندگی همواره در خطر است و امید به فردایی بهتر دیگر به یک رؤیا تبدیل شده است.

سکوت جامعه جهانی در مقابل این جنایات، خود نشانه‌ای از ناتوانی و بی‌عملی است. دیپلماسی‌های کم‌خاصیت و بی‌اثر برخی کشورها، نه‌تنها به حل مشکل کمک نکرده بلکه بر ابعاد فاجعه افزوده‌اند. در حالی که مردم غزه در حال مرگ و زندگی هستند، رهبران سیاسی بسیاری از کشورها به دور از مأموریت انسانی و اخلاقی خود، تنها نظاره‌گر این تراژدی‌اند. سکوتی که به معنای همدستی با مظلومیت مردم غزه است. آیا ما مجازیم در برابر این فاجعه ایستاده و سکوت کنیم؟ 

غزه در این روزهای سیاه، بیش از هر چیز به یک اراده جهانی نیاز دارد. این مردم به کمک‌های بشردوستانه‌ای که هیچ‌گاه کافی نبوده‌اند، نیاز ندارند؛ آن‌ها به یک اراده جهانی، یک حمایت واقعی و عمل‌گرایانه نیاز دارند تا این جنایات انسانی متوقف شوند. فقر، درد و رنجی که امروز بر سر مردم غزه آوار شده، فاجعه‌ای است که نه تنها آنها را متأثر می‌کند بلکه بر تمام بشریت اثر می‌گذارد.

در چنین شرایطی، مهم‌ترین مسئولیت ما این است که صدای مردم غزه را بشنویم و اجازه ندهیم که سکوتی مرگبار بر این فاجعه حاکم شود. بی‌تفاوتی در برابر این کشتار، خود یک جنایت است؛ جنایتی که ما در آن شریک هستیم. حق مظلوم باید مطالبه شود. نه به عنوان یک شعار، بلکه به عنوان یک عمل.

بیایید با شکستن سکوت، صدای مردم غزه را به گوش همه برسانیم و تا توقف این جنایات ایستادگی کنیم. ما باید به عمق این بحران پی ببریم و آن را به جهان تبدیل کنیم؛ جهانی که در آن، حقوق بشر، تنها یک مفهوم نظری نباشد بلکه یک واقعیت عملی در زندگی مردم باشد. ما باید بر شمشیرهای نابرابری و بی‌عدالتی، سرپیچی کنیم و صدای عدالت را فریاد بزنیم.

اقدام‌های بشردوستانه باید در اولویت قرار گیرد، اما این اقدام‌ها کافی نیستند. ما باید از دولتمردان خواهش کنیم تا در برابر این جنایات سکوت نکنند و از تأثیری که می‌توانند در آینده غزه بگذارند، آگاه شوند. همراه با یکدیگر، ما باید به میدان بیاییم و برای این حق‌کشی‌ها فریاد بزنیم؛ فریادی که فقط به گوش مردم غزه نرسد، بلکه تمام جهان را به حرکت درآورد تا به این فاجعه پایان دهند.

آینده غزه و سرنوشت مردم آن در دستان ماست. بیایید به این واقعیت واقف باشیم و در این زمینه پیش‌قدم شویم. امروز زمان آن است که جرأت کنیم و در برابر این ظلمی که بر تمام بشریت می‌رود، ایستادگی کنیم. متوقف کردن این نسل‌کشی نه تنها مسئولیت ما بلکه وظیفه انسانی ماست. اگر امروز فکری نکنیم، فردا شاید برای جبران دیر باشد. اجازه ندهیم که تاریخ ما را به خاطر سکوت‌مان قضاوت کند.

یادداشت: سمانه عرب- فعال رسانه‌ای