به گزارش خبرنگار گروه ورزشی پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»، فعال رسانه‌ای در یادداشت اختصاصی نوشت: در جریان فینال جام باشگاه‌های جهان که شب گذشته در ایالات متحده آمریکا برگزار شد، حوادثی رخ داد که نشان‌دهنده پیوند آشکار سیاست و ورزش در بالاترین سطح بود؛ حضور جنجالی دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا در ورزشگاه، قضاوت علیرضا فغانی، داور ایرانی‌الاصل و برافراشته شدن پرچم‌های فلسطین توسط هواداران، همه و همه صحنه‌ای را رقم زدند که تحلیل آن از منظر رسانه‌ای و سیاسی واجب به نظر می‌رسد.

انتخاب علیرضا فغانی، چهره‌ای با اصالت ایرانی اما تابعیت استرالیایی به‌عنوان داور فینال در خاک آمریکا و آن هم در شرایطی که جراحت دل ملت ایران از شهادت بیش از هزار نفر در حملات اخیر رژیم صهیونیستی التیام نیافته، به‌سختی می‌تواند امری تصادفی تلقی شود. در شرایطی که تسلیحات و پشتیبانی آمریکا نقش تعیین‌کننده‌ای در این جنایات داشته، حضور فغانی در چنین دیداری بیشتر شبیه بخشی از یک سناریوی سیاسی ـ رسانه‌ای به نظر می‌رسد؛ سناریویی که امید داشت پیروزی ورزش پوششی برای پیروزی سیاست آمریکا باشد.

در ادامه این رویداد، حضور غیرمتعارف ترامپ در مراسم اهدای مدال، عکس‌های یادگاری با داوران و حتی تیم چلسی قهرمان، اقدامی خلاف عرف بین‌المللی فوتبال و قواعد فیفا ارزیابی شد؛ حرکتی که یک بار دیگر رفتارهای ساختارشکنانه دولت آمریکا را به نمایش گذاشت. ترامپ با حضورش در کنار بازیکنان و گرفتن عکس یادگاری با فغانی، سعی در ارسال پیامی سیاسی داشت که البته واکنش تعجب‌آمیز برخی بازیکنان از جمله ریس جیمز کاپیتان چلسی را نیز به همراه داشت.

شاید یکی از اهداف پشت پرده این برخوردها، تقویت این تصویر نزد افکار عمومی بود که چهره‌ای ایرانی ولو با پاسپورت استرالیایی نماد گفتگو و تعامل با دولت آمریکا باشد. در حالی که انتظار ایرانیان از یک چهره سرشناس، حفظ عزت و استقلال در مواجهه با نمایندگان نظامی متهم به تروریسم دولتی است، اقدام فغانی در حضور، گفتگو و عکس یادگاری با ترامپ مورد انتقاد قرار گرفت.

با این همه، آنچه مسلم است دست دادن و عکس گرفتن با داوری ایرانی‌الاصل، هرگز نشانه پیروزی و تأثیرگذاری بر ملت ایران نبوده و نیست. نفرت تاریخی و عمیق ایرانیان از سیاست‌های سلطه‌گرانه و رفتارهای مداخله‌جویانه آمریکا با چنین نمایش‌هایی کم‌رنگ نمی‌شود و ایستادگی ملت ایران ریشه در هویت و تمدنی چند هزارساله دارد.

در پایان، شاید این رویداد برای مسئولان و اهالی سیاست درسی باشد که در همه عرصه‌ها و در مواجهه با قدرت‌های پوشالی، عزت و اقتدار ملی را فدای مصلحت‌اندیشی و گفتگوهای سطحی نسازند؛ بلکه باید باصلابت و همانند شهید آیت‌الله رئیسی با تکیه بر ریشه‌های فرهنگی و تمدنی ایران، از منافع ملت و آرمان‌های تاریخی دفاع کنند.

این رخدادها نشان می‌دهد که در میدان جهانی، ورزش و سیاست همچنان پیوسته در هم تنیده هستند و هر اقدام، چه در راستای اهداف سیاسی باشد یا تبلیغاتی، می‌تواند تأثیرات عمیقی بر افکار عمومی و تصویر کشورها داشته باشد. حضور ترامپ در مراسم قهرمانی و عکس‌گرفتنی که با هدف القای تصویر پیروزی آمریکا در برابر ایران صورت گرفت، هرچند در ظاهر یک حرکت نمادین بود، اما در حقیقت کاهش ارزش و حرمت ارزش‌های فرهنگی و ملی ما را هشدار می‌دهد.

از سوی دیگر، این رویداد باید زنگ خطری باشد برای سیاستمداران و مقامات فرهنگی کشورمان که در همه تعاملات بین‌المللی، باید با عزت و قدرت ظاهر شوند و هرگز تحت تأثیر فشارهای سیاسی و تبلیغاتی قرار نگیرند. نشان دادن قدرت و استقلال در مقابل نظام‌های سلطه، به‌خصوص در میدان‌هایی که امروزه به شدت سیاسی شده‌اند، رمز پیروزی است. باید به یاد داشت که ملت ایران به‌عنوان میراث‌دار فرهنگی و تاریخی، هیچ وقت در برابر سیاست‌های استثمارگرانه و ترویج فرهنگ سلطه تسلیم نخواهد شد و همچنان بر ارزش‌ها و هویت خود پایدار خواهد ماند. این رفتارها، هرچند ناراحت‌کننده، تنها نشانه‌هایی از ضعف آن‌هایی است که در مقابل اراده ملی و عزت ایرانیان، شکست‌پذیرند.

یادداشت: محمد ابراهیمی- فعال رسانه‌ای