به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ استاد حوزه سینما در یادداشتی اختصاصی نوشت: سینما و تئاتر دو هنر مهم و تأثیرگذار در فرهنگ و جامعه ایران هستند که هر کدام به نوبه خود نقش به‌سزایی در شکل‌گیری هویت فرهنگی و اجتماعی مردم دارند. این دو هنر از دیرباز در تاریخ ایران وجود داشته‌اند و با گذشت زمان، تحولات زیادی را تجربه کرده‌اند.

سینما در ایران از سال ۱۲۸۰ هجری شمسی (۱۹۰۱ میلادی) با نمایش فیلم‌های خارجی آغاز شد، اولین نمایش فیلم در ایران در ۲۷ تیر ۱۲۸۰ توسط «آرمان» و «باقرخان» در تهران انجام شد، اما تأسیس سینما به معنای واقعی کلمه به سال ۱۳۰۹ برمی‌گردد که «سینما رکس» در تهران افتتاح شد. از آن زمان، سینما به‌عنوان یک هنر جدید و مدرن به‌سرعت در کشور گسترش یافت و به یکی از اصلی‌ترین وسایل تفریحی تبدیل شد.

سینما به‌عنوان یک رسانه تصویری، قدرت بی‌نظیری در انعکاس فرهنگ، ارزش‌ها و مسائل اجتماعی دارد. این هنر می‌تواند به‌عنوان یک آینه برای جامعه عمل کند و مشکلات، چالش‌ها و زیبایی‌های زندگی روزمره را به تصویر بکشد، سینما به مخاطبان این امکان را می‌دهد که با داستان‌ها و شخصیت‌های مختلف آشنا شوند و از طریق آن‌ها به درک بهتری از خود و دیگران برسند.

سینما همچنین می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای آموزش و آگاهی‌بخشی عمل کند، بسیاری از فیلم‌ها به مسائل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی پرداخته و با ایجاد بحث و گفتگو، زمینه‌ساز تغییرات اجتماعی می‌شوند، به‌عنوان ‌مثال، فیلم‌هایی که به مسائل زنان، حقوق بشر یا محیط‌زیست پرداخته‌اند، توانسته‌اند توجه عمومی را جلب کرده و به تغییر نگرش‌ها کمک کنند.

تئاتر نیز دارای تاریخی غنی در ایران است. ریشه‌های تئاتر ایرانی به دوران باستان برمی‌گردد، اما تئاتر مدرن در ایران از اوایل قرن بیستم آغاز شد، یکی از مهم‌ترین رویدادها در تاریخ تئاتر ایران، تأسیس «تئاتر ملی» در دهه ۱۳۴۰ بود که به معرفی آثار کلاسیک و مدرن جهانی کمک کرد.

تئاتر به‌عنوان یک هنر زنده و تعاملی، قدرت ویژه‌ای در ایجاد ارتباط مستقیم با مخاطب دارد. این هنر می‌تواند احساسات و تفکرات عمیق را از طریق بازیگران و داستان‌ها منتقل کند، تئاتر همچنین فضایی برای ابراز خلاقیت و نوآوری فراهم می‌کند و می‌تواند به‌عنوان یک پلتفرم برای بیان نظرات و انتقادات اجتماعی عمل کند.

سینما و تئاتر هر دو هنرهایی هستند که می‌توانند یکدیگر را تکمیل کنند. بسیاری از کارگردانان موفق سینما، سابقه‌ای در تئاتر دارند و بالعکس. این دو هنر می‌توانند از تکنیک‌ها، مضامین و ایده‌های یکدیگر بهره‌برداری کنند. برای مثال، برخی از فیلم‌ها بر اساس نمایشنامه‌های معروف ساخته شده‌اند و توانسته‌اند داستان را با بُعد جدیدی ارائه دهند.

در نهایت، سینما و تئاتر نه‌تنها به‌عنوان سرگرمی بلکه به‌عنوان ابزارهایی برای انتقال فرهنگ، ارزش‌ها و اندیشه‌ها عمل می‌کنند. این دو هنر قادرند جامعه را تحت‌تأثیر قرار داده و زمینه‌ساز تغییرات مثبت باشند. با توجه به تحولات اجتماعی و فرهنگی امروز، اهمیت سینما و تئاتر در ایران بیش از پیش احساس می‌شود. این دو هنر می‌توانند پل ارتباطی بین نسل‌ها باشند و با ایجاد فضایی برای گفتگو و تبادل نظر، زمینه‌ساز رشد فرهنگی جامعه شوند.

یادداشت: رها علی‌نژاد - استاد حوزه سینما