پریسا صبوری  در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»، ضمن تشریح آداب‌ورسوم مردم شهرستان گرمسار در ماه مبارک رمضان گفت: از دیرباز در شهرستان گرمسار با نزدیک‌شدن به ماه مبارک رمضان با همیاری و تعاون، بانوان هر محله در روستاها، شروع به پخت نان برای مصرف خانوار در طول ماه مبارک می‌کردند.

مدیر موزه اقوام شهرستان گرمسار با توصیف روحیه احسان در میان مردمان این بوم، بیان کرد: در گرمسار از قدیم تا به امروز بر این باور بوده‌اند که هیچ سفره‌ای بابرکت‌تر از سفره ما رمضان نیست. ساکنین هر محله و یا کوچه به‌خصوص در ایام گذشته عادت داشتند تا از آنچه برای افطار برای خود آماده می‌کردند برای همسایگان و خویشان خود ببرند تا در این میان اگر همسایه یا خویشاوند نیازمندی دارند با این کار زیبا و آبرومندانه، از افطاری مقوی و مناسبی بهره‌مند شود.

 وی در ادامه افزود: در این دیار مادران و مادربزرگ‌ها بر این باور بوده و هستند که آنچه در ماه مبارک خورده می‌شود باید از انرژی و قوت خوبی برخوردار باشد و به قول خودشان «قوت دلشان» باشد، به طور مثال پای ثابت سفره‌های افطار، آش‌های مقوی مانند آش بلغور بوده است. همین‌طور از خوردنی‌های مغذی مانند رنگینک و غذایی فرنی شکل، برای سفره افطار بهره می‌جستند. 

صبوری در ادامه به معرفی سایر خوردنی‌های سفره افطار در این شهرستان پرداخت و عنوان کرد: در صورت تقارن ماه مبارک مقارن با فصل سرما، حلواهایی مانند حلوای آماج و حلوای کنجدی پخته و مصرف می‌شد. البته در بیابانک هنوز هم حلوای کنجدی را که ماندگاری خوبی هم دارد؛ مصرف می‌کنند. درگذشته گولاچ به‌عنوان خوردنی شیرین بعد از افطار و به‌جای زولبیا و بامیه کنونی، پخته و مورد مصرف قرار می‌گرفت.

 مدیر موزه اقوام شهرستان گرمسار ضمن تأکید بر شرکت مردم در مراسم از ماه مبارک از قدیم‌الایام تاکنون بیان کرد: درگذشته جزء خوانی قرآن و مراسم احیای شب‌های قدر در منزل بزرگ‌ترها و یا در مسجد برگزار می‌شد؛ اما امروزه این مراسم‌ها عموماً در زینبیه‌ها و مساجد برگزار می‌شود. همچنین بنا بر باور قدیمی مردم که شب عید فطر هر کجا مهمان باشند، فطریه بر گردن میزبان است؛ شب آخر ماه مبارک مهمانی افطار برگزار نمی‌شد و همه در منزل خودشان می‌ماندند.

وی همچنین به توصیف رسوم عید فطر در این شهرستان پرداخت و اظهار کرد: اگر در اقوام و خویشاوندان خانواده داغداری وجود داشت که بیش از 40 روز از مرگ عزیزشان می‌گذشت؛ بزرگترهای خاندان حنا درست می‌کردند و یا لباسی نو برای خانواده متوفی می‌بردند و آن‌ها را از سوگ در می‌آوردند. 

صبوری در ادامه گفت: باتوجه‌به این که عید فطر جزو بزرگ‌ترین اعیاد مسلمین است؛ خانواده‌های صاحب‌عزا از صبح سفره‌ای پهن کرده و در آن خوراکی‌هایی مانند شیربرنج، حلوا، نان، پنیر، سبزی و چای گذاشته و از مهمانانی که به‌منظور تسلی خاطرشان می‌آمدند؛ پذیرایی می‌کردند. همچنین مردم برای روز عید فطر نان‌هایی به نام نان کیلایی که نوعی نان پخته شده با دنبه بود و نان‌قندی درست می‌کردند و صبحانه روز عید را با خوردن نان جدید آغاز می‌کردند.

 مدیر موزه اقوام شهرستان گرمسار با شرح رسم عیدی بردن برای نوعروسان خاطرنشان کرد: اگر دختری نامزد کرده بود و به‌اصطلاح قولش را گرفته بودند، روز عید فطر مادر داماد ته‌چین درست کرده و به‌عنوان ناهار با بزرگان خاندان داماد به همراه یک‌تکه لباس و یا طلا برای خانواده عروس برده و خودشان هم برای ناهار در خانه عروس می‌ماندند و به این شکل مراسم عیددیدنی و عیدی بردن برای عروسشان را به جا می‌آوردند. ا

انتهای خبر/