به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ فعال رسانه‌ای در یادداشتی اختصاصی نوشت: شمس تبریزی، یکی از شخصیت‌های برجسته تاریخ ادبیات و عرفان ایرانی است که در قرن سیزدهم میلادی می‌زیست.

او به‌عنوان یک عارف و شاعر بزرگ، تأثیر عمیقی بر ادبیات فارسی و به‌ویژه بر آثار مولانا جلال‌الدین گذاشت.

شمس تبریزی در حدود سال ۵۲۵ هجری شمسی در تبریز به دنیا آمد، او از خانواده‌ای مذهبی و اهل علم بود و از سنین جوانی به جستجوی حقیقت و معرفت پرداخت.

شمس، با روحی آزاد و سرشار از عشق به خداوند، به سفرهای زیادی پرداخت و در این سفرها با شخصیت‌های مختلفی ملاقات کرد و به‌دنبال یافتن یک هم‌زبان و همدل بود که بتواند عمق وجود و افکارش را درک کند.

شمس در نهایت به قونیه رسید و با مولانا جلال‌الدین آشنا شد و این دو شخصیت با هم دوستی عمیقی برقرار کردند که منجر به خلق آثار ادبی و عرفانی بی‌نظیری شد.

شمس به مولانا آموخت که عشق واقعی تنها در ارتباط با خداوند یافت می‌شود و این آموزه‌ها به تحولی عمیق در شعر و زندگی مولانا انجامید.

شمس تبریزی خود شاعری خلاق و پرشور بود، اما بیش‌تر شهرت او به‌خاطر تأثیراتی است که بر روی مولانا گذاشت و اشعار شمس، اغلب شامل مضامینی چون عشق الهی، وحدت وجود و حقیقت انسان است و با زبان ساده و صمیمی خود، مفاهیم عمیق عرفانی را بیان می‌کرد.

از جمله آثار معروف شمس می‌توان به «دیوان شمس» اشاره کرد که مجموعه‌ای از اشعار اوست، این دیوان شامل غزل‌ها و قصایدی است که بسیاری از آن‌ها به عشق الهی و تجربه‌های عرفانی او پرداخته‌اند و اشعار شمس به‌دلیل عمق احساسات و بیان زیبای آن‌ها، همواره مورد توجه شاعران و عرفا قرار گرفته است.

شمس تبریزی نه‌تنها بر مولانا تأثیر گذاشت؛ بلکه بر کل ادبیات فارسی نیز تأثیرگذار بود. آموزه‌های او به‌عنوان یک عارف، الهام‌بخش بسیاری از شاعران و نویسندگان بعدی شد. او مفهوم عشق را نه‌تنها به‌عنوان یک احساس انسانی بلکه به‌عنوان یک نیروی الهی معرفی کرد که می‌تواند انسان را به‌سوی کمال هدایت کند.

شمس همچنین با بی‌پروايي خود در بیان حقایق عرفانی، مرزهای تفکر سنتی را شکست و مردم را به تفکر در مورد عشق و حقیقت دعوت کرد. او با تأکید بر اهمیت تجربه شخصی در مسیر عرفان، نشان داد که هر فرد باید خود را در جستجوی حقیقت بیابد.

روز هفتم مهرماه به‌عنوان روز بزرگداشت شمس تبریزی، فرصتی برای یادآوری آموزه‌ها و اندیشه‌های این عارف بزرگ است و این روز نه‌تنها فرصتی برای گرامیداشت شخصیت شمس، بلکه یادآور اهمیت عشق، وحدت و جستجوی حقیقت در زندگی انسان‌ها است.

در این روز، بسیاری از علاقه‌مندان به ادبیات و عرفان در ایران و دیگر نقاط جهان مراسم‌هایی برگزار می‌کنند تا یاد شمس را زنده نگه دارند.

شمس تبریزی یادآور این نکته است که عشق الهی می‌تواند انسان را به کمال برساند و زندگی را پر از معنا کند. با گرامیداشت یاد او، ما نیز می‌توانیم به دنبال عشق و حقیقت در زندگی خود باشیم.

درنهایت شمس تبریزی در تاریخ ۶۴۵ هجری شمسی دار فانی را وداع گفت، پس از درگذشت شمس تبریزی، آرامگاه وی در خوی به‌عنوان یک مقصد معنوی برای عاشقان شمس و مولانا، شناخته می‌شود. 

یادداشت: کوثر سعیدیان _ فعال رسانه‌ای