به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»، شهید «یوسف پریمی» دوم شهریور ۱۳۲۷ در شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش علی‌اکبر و مادرش خدیجه نام داشت. در حد خواندن و نوشتن سواد آموخت. بنّا بود. ازدواج کرد و صاحب چهار پسر و دو دختر شد. به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و چهارم اسفندماه ۱۳۶۳ در شرق رود دجله عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای فردوس رضای زادگاهش قرار دارد

فرازهایی از وصیت‌نامه شهید:

مسئولیت سنگین امروز ما، حفظ اسلام است

برادران و خواهران! مرگ حق است و سرانجام زندگی همه، گذر از این معبر است، اما چه زیباست مرگ در راه خدا، دور از دلهره گناه و چه زیباست در امواج عشق الهی پرواز کردن و در قربانگاه عشق به لقاءالله رفتن.‌

ای برادران و خواهران! توجه داشته باشید که ملت ما با استقامت و ایثارگری خود توانست اسلام را دوباره در جهان احیا کند و امروز مسئولیت ما بسیار سنگین است که باید اسلام، این امانت الهی را حفظ کنیم. شهادت، نقطه کمال یک انسان است. این راهی که می‌رویم با آگاهی کامل و برای پاسداری از اسلام و ایران است. هرگز تن به خواری و ذلت نباید داد و زیر بار زور نباید رفت که ما شاگردان مکتب توحید این درس را از سرور شهیدان حسین بن علی (ع) آموختیم که در روز عاشورا فرمود: «هیهات منا الذله.»

همسرم! فرزندانمان را مانند زینب (س) تربیت کن

در خاتمه از کلیه کسانی که به هر نحوی در زندگی من مؤثر بوده‌اند و از کلیه کسانی که اگر حقی از حقوق آن‌ها را ضایع کرده‌ام، طلب عفو و بخشش می‌کنم و از خانواده‌ام می‌خواهم درصورتی‌که اینجانب یوسف پریمی به آرزویم که همان شهادت است رسیدم، در انظار مردم گریه نکنند و سعی بکنند که راه شهدا را ادامه دهند. از همسرم می‌خواهم که فرزندانمان که یادگار زندگی ما هستند؛ مانند زینب (س) ام‌المصائب، آن‌ها را تربیت کند.

انتهای خبر/