به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ شهید شهاب شهابی هشتم آبان‌ماه ۱۳۳۹ در شهرستان دامغان ديده به جهان گشود. پدرش رضا، کارمند آموزش و پرورش بود و مادرش شمسی نام داشت. تا پايان دوره کارشناسی در رشته مددکاری اجتماعی درس خواند. 

به عنوان ستوان ‌دوم ارتش، عازم جبهه شد. پانزدهم تيرماه ۱۳۶۶ در فکه توسط نیروهای بعثی بر اثر اصابت گلوله توپ، به شهادت رسيد. مزار او در گلزار شهدای فردوس‌‌رضای زادگاهش واقع است.

فرازهایی از وصیت‌نامه شهید:
در گذرگاه زندگی باید قوی و استوار بود

در گذرگاهی به نام زندگی باید قوی و استوار بود نه اینکه مانند بید معلق، سر به هوا و با نسیمی از سویی به سویی شد. پس باید در موضعی استوار با سلاح آتشین اندیشه، تفکر، تعقل، مطالعه، تجربه و آموزش به مصاف سهمگین مشکلات شتافت.

فرار راه‌حلی برای مشکلات است اما تا کی؟ پاتکی دیرپای و جاودانه می‌خواهد و کفش‌هایی به دست تا بتوان تا آخر از آن رمید ولی اگر مشکلات برسند، حتی دیگر نمی‌توان کفش‌هایی را که درآوردی، به پای کنی. پس فرار به چه امید وقتی فرجامی چنین ناکار دارد.

انسان همواره بین نیازها و خواسته‌های خود از یک طرف و امکانات و توانایی‌هایش از طرف دیگر در کشمکش است. برای اینکه دچار ناراحتی‌های روحی و روانی نشویم و در مسیری صلاح و صحیح قدم برداریم، باید نسبت به عوامل موجود این جریان، شديد توجيه باشیم. یعنی مکانیسم حرکت پدیده‌هایی را که در ارتباط با آن هستیم بیابیم و نسبت به رفع آن مشکلات که وجود دارد بکوشیم.

منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان

انتهای خبر/