حسین مناجاتی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی مرآت؛ با تأکید بر اهمیت پروژه طرح انتقال آب دریای خزر به سمنان در آینده توسعه‌ای کشور گفت: این طرح می‌تواند به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین گام‌های ایران در مسیر مدیریت هوشمندانه منابع آب و کاهش فشار بر سفره‌های زیرزمینی مناطق مرکزی تلقی شود.

کارشناس حوزه مدیریت منابع آب افزود: سال‌هاست که استان‌ سمنان با کم‌آبی و کاهش منابع آب زیرزمینی مواجه‌اند و این طرح اگر به‌درستی اجرا شود، می‌تواند ضمن تأمین نیازهای شرب و صنعتی زمینه‌ساز پایداری زیست‌ محیطی و رشد اقتصادی در این مناطق شود.

وی با اشاره به اهداف طرح عنوان کرد: انتقال سالانه ۲۰۰ میلیون مترمکعب آب از دریای خزر گامی بزرگ در جهت جبران کمبود مزمن آب استان سمنان بوده و پیش‌بینی تولید ۴۲ مگاوات ساعت انرژی برق‌آبی از مسیر انتقال، نشان‌دهنده نگاه تلفیقی و بهره‌ورانه طراحان پروژه است که تنها به انتقال آب اکتفا نکرده‌اند، بلکه از ظرفیت‌های طبیعی مسیر برای تولید انرژی پاک نیز بهره گرفته‌اند.

مناجاتی در ادامه تصریح کرد: عبور خط لوله از مسیر ساری تا تونل چشمه روزیه و تقسیم انشعابات در محدوده شهمیرزاد، از نظر فنی اقدامی دقیق و حساب‌ شده و شاخه شرقی که به شاهرود می‌رسد و شاخه غربی که تا گرمسار امتداد می‌یابد، به گونه‌ای طراحی شده‌اند که ضمن تأمین نیاز شهرهای اصلی، امکان توسعه آتی مناطق صنعتی و کشاورزی را نیز فراهم آورند.

این کارشناس محیط‌ زیست تأکید کرد: درست است که نگرانی‌هایی درباره اثرات زیست‌ محیطی این طرح بر سواحل دریای خزر مطرح شده اما باید توجه داشت که حجم برداشت پیش‌بینی‌شده در مقایسه با حجم کل آب دریای خزر ناچیز است و در صورت استفاده از فناوری‌های نوین نمک‌زدایی و مدیریت پساب، کمترین آسیب ممکن را به اکوسیستم دریایی وارد خواهد کرد.

وی بیان کرد: در جهان امروز بسیاری از کشورها از جمله عربستان و حتی استرالیا سال‌هاست با استفاده از منابع آبی غیرمتعارف توانسته‌اند بیابان‌ها را به مراکز تولید و فناوری تبدیل کنند و ایران نیز با در نظر گرفتن موقعیت جغرافیایی و محدودیت‌های منابع آب شیرین داخلی، باید به سمت چنین پروژه‌هایی حرکت کند.

مناجاتی عنوان کرد: یکی از نقاط قوت این طرح، هم‌راستایی آن با سیاست‌های کلان کشور در زمینه توسعه پایدار و آمایش سرزمین بوده و انتقال آب به استان‌هایی مانند سمنان، می‌تواند مانع مهاجرت‌های اجباری ناشی از خشکسالی شود و زمینه اشتغال پایدار را برای جوانان منطقه فراهم آورد.

این کارشناس خاطرنشان کرد: اجرای این پروژه نیازمند شفافیت، مشارکت بخش خصوصی و نظارت دقیق نهادهای زیست‌ محیطی است تا منافع ملی در کنار حفظ منابع طبیعی تضمین شود و بدون شک اگر این طرح با رویکرد علمی، زیست‌ محیطی و مدیریتی دقیق پیش برود، می‌تواند به‌عنوان الگویی موفق در تاریخ مهندسی آب کشور ثبت شود و امید تازه‌ای برای توسعه متوازن مناطق مرکزی ایران بیافریند.

وی ابراز کرد: این طرح نه‌تنها انتقال آب بلکه انتقال امید، اشتغال و پویایی به دل کویر است؛ اقدامی که می‌تواند چهره توسعه در ایران را دگرگون کند.

انتهای خبر/