یادداشت؛
آداب دیپلماسی را بیاموزیم
فعال رسانهای در یادداشتی اختصاصی نوشت: هر رفتار یک مقام سیاسی در سطح بینالمللی حاوی پیام ویژهای است که میتواند جایگاه یک کشور را در دنیا تحتتأثیر قرار دهد.
به گزارش خبرنگار سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ فعال رسانهای در یادداشتی اختصاصی نوشت: در دنیای امروز، هر رئیسجمهور، وزیر خارجه یا دیپلمات بهعنوان نماد کشور و ملت خود شناخته میشود. رفتارها، حرکات، زبان بدن و حتی ایما و اشارههای این افراد میتواند پیامهای عمیق و متنوعی را به دیگر کشورها منتقل کند.
این پیامها نهتنها بهپای فرهنگ و هویت ملی کشورها نوشته میشود، بلکه میتواند تأثیرات قابل توجهی بر روابط بینالملل و مواضع سیاسی آن کشور داشته باشد.
رعایت آداب کنسولی و فنون دیپلماسی بهعنوان قراردادی مهم بین کشورها، نشاندهنده احترام به روابط بینالمللی است، این آداب و فنون از تکنیکهای کلیدی در ارتباط با سایر کشورها محسوب میشوند و هر دیپلمات باید بر آنها تسلط کامل داشته باشد، بهویژه در شرایط حساس و بحرانی مانند جنگها و منازعات، نحوه بیان مواضع و استفاده از زبان دیپلماتیک اهمیت دوچندان پیدا میکند.
بهعنوان مثال، در حال حاضر که جبهه مقاومت در نبردی سخت با رژیم کودککش صهیونیستی قرار دارد، انتظار میرفت که شخصیتهای سیاسی و دیپلماتیک کشور ما از ادبیاتی مقتدرانه و حسابشده استفاده کنند، اما متأسفانه برخی اظهارات عوامانه مانند «من سیاست بلد نیستم» یا «ما حاضریم سلاحمان را زمین بگذاریم» از سوی پزشکیان بیان شد.
این نوع ادبیات در سطح داخلی ممکن است خودمانی و صمیمی به نظر برسد، اما در نگاه بینالمللی حاوی پیام ضعف و التماس است. برای درک بهتر این موضوع، کافیست تصور کنیم که رئیسجمهور آمریکا برای شرکت در یک نشست بسیار مهم بینالمللی به ایران سفر کرده است. موضوع این نشست آنقدر مهم است که رسانههای جهانی منتظر اعلام موضع او هستند. ناگهان او در برابر دوربینها بگوید: «من سیاست بلد نیستم!»
این نوع ادبیات نهتنها به اعتبار او آسیب میزند؛ بلکه تصویر کلی کشورش را نیز تحتتأثیر قرار میدهد، این نکته را باید در نظر داشت که هرگونه اظهارنظر یا رفتار غیرحرفهای از سوی مقامات سیاسی میتواند بهراحتی توسط رسانههای جهانی مورد سوءاستفاده قرار گیرد.
رسانهها میتوانند این نوع اظهارات را بهعنوان نشانهای از ضعف یا بیتوجهی به مسائل جدی تفسیر کنند و این تفسیرها میتواند تبعات منفی برای کشور داشته باشد.
در نهایت، باید تأکید کرد که دیپلماسی یک هنر است و نیازمند تسلط بر فنون ارتباطی و آداب رفتار است. شخصیتهای سیاسی باید نسبت به اعمال و رفتار خود دقت نظر بیشتری داشته باشند تا بتوانند تصویر مثبتی از کشور خود در عرصه جهانی ارائه دهند. این امر نهتنها به تقویت روابط بینالمللی کمک میکند؛ بلکه موجب افزایش اعتبار و قدرت سیاسی کشور نیز خواهد شد.
یادداشت: کوثر سعیدیان- فعال رسانهای