به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»، دبیر نسرای استان سمنان در یادداشت اختصاصی نوشت: بدیهی است و همگان می‌دانیم که شاهنامه فردوسی تنها یک متن ادبی نبوده، بلکه رسانه‌ای تاریخی و هویتی است که بیش از هزار سال زبان فارسی و مفهوم دادخواهی و خرد را به نسل‌ها منتقل کرده است. در روزگاری که رسانه‌های مدرن هر روز ذهن و اندیشه‌ها را تحت بمباران پیام‌های زودگذر قرار می‌دهند؛ شاهنامه فردوسی همچنان رسانه‌ای پایدار و ریشه‌دار است که فرهنگ، اخلاق و تمدن ایرانی و اسلامی را پاس می‌دارد.

در چنین جایگاهی، توهین آشکار یک اینفلوئنسر به فردوسی را باید نشانه‌ای از فرومایگی فرهنگی و تهی‌دستی فکری دانست. کسی که شهرت خود را از رسانه‌های همین سرزمین گرفته، وقتی به یکی از سرمایه‌های فرهنگی‌ اصیلش لگد می‌زند، در واقع به قدرت نرم ملی ضربه می‌زند و تلاش می‌کند مرجعیت فرهنگی ایران را در ذهن مخاطبان بی‌اعتبار کند.

هرچند نه در این مورد اما گاهی چنین رفتارهایی نه از سر عناد، بلکه از سر ناآگاهی و کم‌سوادی رخ می‌دهد و فردی که عظمت شاهنامه و نقش فردوسی در پاسداری از زبان و فرهنگ را نمی‌شناسد، ممکن است به‌سادگی دست به تخریب زده و بی‌آنکه بداند به حافظه تاریخی و ریشه‌های هویتی خود و جامعه ضربه بزند.

در هر دو حالت، چه توهین از روی لجاجت و چه از روی ناآگاهی بوده باشد؛ نتیجه یکسان خواهد بود و این مسئله به تضعیف حافظه جمعی و مشروعیت‌بخشی به جریان‌هایی که قرن‌ها کوشیده‌اند زبان فارسی و فرهنگ ایرانی را کوچک بشمارند منجر خواهد شد.

 چنین توهینی نه نقد ادبی است و نه یک شوخی ساده، بلکه حمله‌ای مستقیم به میراث فرهنگی و هویت مشترک ماست. مخاطب آگاه باید بداند بی‌تفاوتی یعنی سپردن فرهنگ به دست تحریف و بازنشر و ضریب دادن به این‌ محتوای سخیف هیجانی یعنی تحقق هدف اصلی این افراد که همان دیده‌شدن به هر قیمتی است.

در نهایت، توهین به فردوسی، خواه از روی دشمنی و خواه از روی نادانی، توهین به یک شاعر نیست؛ بلکه ضربه به رسانه‌ای هویتی است که قرن‌ها حافظ زبان، فرهنگ و استقلال فکری ایرانیان بوده و دفاع از شاهنامه، دفاع از گذشته صرف نیست؛ بلکه پاسداری از امروز و آینده فرهنگی این سرزمین است.

یادداشت: زینب زارعی- دبیر نسرا استان سمنان