به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»، شهید حسین شعبانی پنجم شهریور ۱۳۴۳ در روستای ابراهیم‌آباد از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش غلامعلی، کشاورز بود و مادرش فاطمه نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت. بیست و پنجم اسفند ۱۳۶۳ در شرق رود دجله عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. مزار او در زادگاهش واقع است.

متن وصیت نامه شهید:

بسم الله الرحمن الرحیم

«الذین امنوا و هاجروا و جاهدوا فی سبیل الله باموالهم و انفسهم اعظم درجه عندالله اولئک هم الفائزون»

 آنانکه ایمان آوردند و از وطن هجرت گزیدند و در راه خدا به مال و جانشان جهاد کردند آن‌ها را نزد خدا مقام بلندتری است و آنان بالخصوص رستگاران و سعادتمندان دوعالمند.

با سلام و درود خداوند متعال و یکایک پیامبرانش بر حضرت مهدی (عج) و نائب بر حقش امام خمینی بنیان گذار جمهوری اسلامی امید مستضعفان جهان و کوبنده ستمگران، و با سلام و درود بر تمامی رزمندگان و شهدای عزیز اسلام بالاخص سرور شهیدان حسین بن علی (ع) و شهدای عملیات خیبر، با سلام و درود به تمامی دوستان خالص خداوند و شما خانواده‌های شهدا و امت شهید پرور.

شهادت افتخار است
هر گاه پیکر همسنگری را تشییع می‌کنند آتش شوق در جانم زبانه می‌کشد و مرا به سر منزل مقصود فرا می‌خواند که همچون سردار شهیدان حسین بن علی (ع) گفت من مرگ با عزت را بهتر می‌دانم تا آنکه در زیر بار ذلت باشم، اگر من لیاقت و سعادت پیدا کردم و در این راه شهید شدم چه بهتر، شما‌ها عزیزان مبادا از رفتن به این مسیر و رسیدن به این سعادت که لطف خداوند تبارک و تعالی و رحمتش در این راه می‌باشد ناراحت بشوید که در این راه جز الطاف الهی چیز دیگری وجود ندارد و رفتن به این راه سعادت است و این سعادت باعث افتخار شما عزیزان است شما‌ها عزیزان خودتان را برای رسیدن به این افتخارات آماده سازید شما‌ها مادران و پدران خیال نکنید فرزندی از دست داده اید و مصیبتی بر شما وارد شده است خیر اصلا هیچ وقت از این فکر‌ها نکنید که این مصیبت نیست بلکه کمال افتخار است شما‌ها باید شکر خدا را بجا آورید که فرزندی داشته اید که در راه خدا هدیه کرده اید مواظب باشید که با ناراحتی کردن باعث نارضایتی خداوند نشوید. مادری است که چهار فرزندش را درراه اسلام هدیه کرده و باز هم شکر خدا را بجا می‌آورد و می‌گوید خدایا من در مقابل تو هیچ فرزندی ندارم.  

مادران و پدران صبر و استقامت شما‌ها دراین راه، اجری عظیم در پیشگاه پروردگار دارد بدان خدایی که بخشنده حیات است گیرنده جان است و آنکه آفریننده است میراننده است، آنکه جانشان است دهنده جان است، و آنکه مبتلا کننده است شفا دهنده است خلاصه زمام کلیه امور آفرینش از دور در مرگ و حیات بدست قدرت اوست و خداوند بنده اش را آفریده است و هر لحظه‌ای در هر مکانی که مصلحت بداند لطفش را شامل حال بنده اش می‌گرداند.

سخنی با خانواده
از شما خانواده و فامیلان پدر و مادرم می‌خواهم گریه برای من نکنید گریه برای حسین بن علی (ع) کنید همچو زینب باشید چرا که شهادت یک نوع سعادت است کسی که سعادت و رحمت خداوند نصیبش گشته است برای او گریه کردن ندارد لذا در این راه صبر و استقامت شما کوبنده منافقین و دشمنان اسلام می‌باشد چنانکه اگر شما عزیزان نتوانستید نبودن مرا در میان خودتان تحمل کنید عرض کردم برای من گریه نکنید برای اولین پیشوای شیعیان جهان گریه کنید برای فرمانده ما علی بن ابیطالب که در محراب عبادت ابن ملجم لعنتی با شمشیر زهر آلود بر فرق مبارک آن حضرت ضربتش را وارد کرد که ناگهان علی (ع) فریاد زد «فزت و رب الکعبه» به خدای کعبه رستگار شدم علی (ع) مرگ را دوست می‌داشت عاشق شهادت بود.

خطاب به امت
همانا‌ای پدران و مادران عزیز اگر فرزندان شما در راه اسلام می‌خواهند قدم بردارند از آن‌ها جلوگیری نکنید که در آخرت باید جواب گوئی علی (ع)، فاطمه زهرا (سلام ا... علیه) باشید آن‌ها را در این راه آزاد بگذارید که هیچ بلکه تشویقشان بکنید تا بتوانند بخوبی در راه اسلام خدمت کنند.‌ای عزیزان در جبهه جنگ احتیاج به جوان‌های شما دارند مبادا مانع رفتن آن‌ها به جبهه‌ها بشوید جنگ ما جنگ اسلام با کفر است همانا شما اگر ایمان به اسلام دارید و شیعه هستید جوان‌های خودتان را برای هدایت خود و هدایت وطن و اسلام وادار کنید. برادران عزیز سعی کنید که تا قبل از اینکه مرگ به سراغ شما بیاید شما‌ها به استقبال مرگ بروید‌ای عزیزان دل به این دنیا نبندید که این دنیا محل امتحان بشر است و همچنین شما ملت شهید پرور دست از کمک‌های مالی و جانی برندارید دست دعا به امام و رزمندگان بردارید من عاجزانه از شما عزیزان می‌خواهم که امام را تنها نگذارید کاری نکنید که باعث ناراحتی قلب امام بشود.

پدر و مادر عزیزم برادر و خواهر عزیزم مرا ببخشید اگر این فرزند حقیر شما را اذیت کرده است اگر قلب شما را ناراحت کردم شما‌ها به بزرگی خودتان و به خوبی و محبت‌های خودتان مرا عفو کنید فامیلان عزیزم اگر به شما توهین یا بی معرفتی کرده ام مرا به بزرگی و بخوبی و محبت‌های خودتان عفو کنید.

انتهای خبر/