حالت تاریک
  • سه‌شنبه, 1403/08/15 شمسی | 2024/11/05 میلادی
یادداشت؛

رمضان؛ شاهراه وصال به معبود است

رمضان؛ شاهراه وصال به معبود است

هدیه بشارت در یادداشتی اختصاصی نوشت: بزرگ‌ترین گناه بنده ناامیدی از رحمت الهی است و رمضان ماه مغفرت و غفران الهی شاهراه وصال به معبود و بخشش از جانب اوست.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ هدیه بشارت در یادداشتی اختصاصی نوشت: در تک‌تک آیات قرآن و روایات ائمه اطهار، هزاران راه قرار داده شده تا بنده  از راه حق دور نشود و اگر دور شد بداند که خداوند مسیر برگشت را برایش هموار ساخته ‌است.

 وقتی انسان غرق در لذت‌های دنیا شد و از مسیر حق فاصله گرفت، قرآن با آیات روشنگر و تبیینی شبیه ستاره‌ای در آسمان برای راه‌گم‌کرده، می‌درخشد تا او را به مسیر اصلی برگرداند. یکی از این موارد روزه ماه رمضان است. در آیات قرآن و احادیث ائمه برای ترغیب به روزه‌گرفتن یا نمازخواندن امید را به بالاترین درجه می‌رساند تا جایی که می‌گوید شیطان را در ماه رمضان در غل‌وزنجیر نگه‌داشتنیم! چرا؟ تا بنده درک کند که خداوند برای اینکه تو به او برسی چند قدم را طی کرده است و شرایط را همه‌جوره فراهم کرده تا تو، بنده خدا فقط یک‌قدم به‌سوی او برداری.

نگاه قرآن به روزه و ماه رمضان نگاهی است که در وجود انسان نور امید را روشن می‌کند. این که این همه اعمال و مراقبت و کسب درجات معنوی برای لحظه لحظه این ماه در نظر گرفته شده است، نشان از اهمیت بالای تذهیب نفس دارد. گاهی انسان به خود تلقین می‌کند که نمی‌تواند بر هوای نفسش غلبه کند اما خداوند با آداب و اعمالی که در ماه رمضان برای انسان درنظر گرفته، نشان می‌دهد که دقیقا شبیه یک مربی، قدم‌ به‌ قدم انسان را همراهی می‌کند تا به خط پایان برسد. 

امید به همراهش پویایی، انگیزه، شادکامی و کامیابی به ارمغان می‌آورد. هدف و حرکت دارد. انسان را به تحرک وادار می‌کند.

در دین از واژه‌های برکت و ثواب بسیار استفاده شده است، واژه‌هایی که انسان را به سمت نیکی سوق می‌دهد، انسان با دیدن همین توصیه‌های قرآنی و دینی به‌راحتی باید بفهمد که خداوند فقط می‌خواهد امید در دل بشر زنده بماند.

روزها و شب‌ها و لحظه‌ها و مکان‌هایی مشخص شده تا انسان با عمل نیکی، نور روشنی در پرونده خود بیفروزد. ماه مبارک رمضان امید را در دل بنده گنهکار به اوج می‌رساند. همه چیز آماده و مهیاست تا چلچراغ امید در وجود بندگان روشن شود. تا آنجا که خداوند خواب مؤمن را هم عبادت محسوب می‌کند.

همین که در جای‌جای قرآن از صفت غفور و رحیم خداوند سخن به میان آمده، یعنی اشاره مستقیم به امیدواری بندگان گنهکار دارد. این که خداوند می‌فرماید هر زمان توبه کنید آغوش من برای بنده‌ام باز است؛ یعنی امید! اینکه می‌گوید بعد از توبه گناهانتان را به حسنه تبدیل می‌کنم، بزرگ‌ترین تشویق انسان است. اینکه می‌فرماید از رحمت خدا ناامید نشوید یا بزرگ‌ترین گناه ناامیدی است؛ یعنی شاهراه وصل به معبود را با تابلوهای بزرگ و محسوس به بنده‌اش نشان داده است!

پیامبر اکرم خود معنای واقعی امید و انگیزه بین مسلمانان بودند. با تمام سختی‌ها و آزارهایی که از کفار می‌دیدند، باز هم بین تازه مسلمانان نور امید پخش می‌کردند. پیامبر حتی در جنگ‌ها و شکست‌ها دست از امیدآفرینی و ایجاد انگیزه به مسلمانان برنمی‌داشتند.

 خداوند به‌وسیله قرآن و پیامبر و ائمه معصومین با تکیه بر احادیث و روایات با تمرکز بر امید، پویایی و حرکت را برای مسلمانان رقم زده و این پویایی، راه رسیدن به اصل دین است.

اهمیت این بحث به اینجا می‌رسد که رهبر معظم انقلاب می‌فرمایند هرکس مردم را ناامید کند برای دشمن کار می‌کند! در جای دیگر رهبر درباره جنگ تحمیلی و لحظه‌های سختی که بر ملت گذشت صحبت می‌کنند و قاطع بیان می‌کنند که با تمام هجمه‌ها و سختی‌های جنگ، حتی یک‌لحظه هم ناامید نشدند. امید که تقویت شود؛ یعنی ایمان آن‌قدر محکم بوده که با هر لرزشی احساس سقوط نخواهیم کرد.

یادداشت: هدیه بشارت نویسنده و پژوهشگر

درباره نویسنده

لینک کوتاه خبر

نظر / پاسخ از