حسین مهرابی در گفتگو با خبرنگار فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ با اشاره به زندگینامه و ویژگی‌های شهید حسن محرابی گفت: برادرم حسن، ۳۰ شهریورماه سال ۴۹ در دامغان به دنیا آمد و در یک خانواده مذهبی و متعهد بزرگ شد.

برادر شهید حسن مهرابی در ادامه افزود: پدر و مادرم همواره به ما ارزش‌های انسانی و دینی را آموختند و حسن نیز با این آموزه‌ها به بالندگی رسید و بین ما خواهر و پنج برادر، حسن همیشه فرزند مقید و مطیعی بود که در جستجوی جلب رضایت پدر و مادر تلاش می‌کرد.

وی عنوان کرد: حسن از کودکی به مسائل دینی و اجتماعی علاقه‌مند بود و نه‌تنها به درس و تحصیل اهمیت می‌داد، بلکه همواره در پی کمک به دیگران و خدمت به جامعه بود و تحصیلاتش را تا اول متوسطه ادامه داد، اما با شروع جنگ تحمیلی احساس کرد که باید نقش بیش‌تری در دفاع از میهن ایفا کند.

مهرابی بیان کرد: اشتیاق او برای رفتن به جبهه آن‌قدر زیاد بود که سن کمش هم نتوانست مانع تلاش‌هایش شود و راه‌های مختلفی را برای اعزام به جبهه امتحان کرد و هیچ‌گاه از تلاش دست نکشید.

وی یادآور شد: به‌خاطر دارم که شب‌ها در دلش آرزو می‌کرد که بتواند به جبهه برود و در کنار رزمندگان، از خاک کشورش دفاع کند و بارها با ما صحبت می‌کرد و از عشقش به وطن و آرمان‌های انقلاب می‌گفت و با وجود اینکه پدر و مادر نگران بودند، حسن هیچ‌گاه تسلیم نشد و با عزم راسخ، رضایت پدر را جلب کرد.

مهرابی خاطرنشان کرد: پس از تلاش‌های بسیار و با دل‌شکستگی‌های فراوان، پدر به او اجازه داد که عازم آموزش نظامی شود و حسن به‌سرعت مراحل آموزش را طی کرد و به جبهه رفت.

وی با اشاره به مدت حضور شهید در جبهه گفت: برادرم به مدت ۹۸ روز از طریق بسیج در جبهه‌ها حضور داشت و در این مدت هر کاری که از دستش برمی‌آمد انجام داد تا دِین خود را به شهدا و خداوند ادا کند.

مهرابی ابراز کرد: سرانجام در ۲۲ آبان‌ماه سال ۶۴، در خط پدافندی جاده خندق، بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر و دست به شهادت رسید و این خبر برای همه اعضای خانواده بسیار سخت بود و شهید برای من، نه‌تنها برادرم، بلکه بهترین دوستم بود.

وی اظهار کرد: پیکر پاکش پس از تشییع در گلزار شهدای فردوس رضای دامغان به خاک سپرده شد و هر بار که به مزارش می‌روم، یادآوری می‌کنم که او چگونه با شجاعت و ایثار خود برای ما افتخار آفرید.

انتهای خبر/