به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»، برای ایرانی، مرزهای دفاع از ناموس و میهن، در نقشه‌های جغرافیا خلاصه نمی‌شود؛ این دفاع، افقی بی‌انتها دارد که با عشق به وطن آغاز می‌شود و با ایثار جان تداوم می‌یابد.  

اما در میان این قافله عاشقان، گروهی هستند که نه‌ تنها قدم در میدان نبرد گذاشتند، بلکه سال‌های جوانی خود را در سیاه‌چال اسارت، با زنجیر صبر و ایمان گره زدند؛ مردانی که رنج و غربت را به جان خریدند تا پرچم ایران و اسلام بر قله عزت برافراشته بماند.  

از چهره‌شان می‌توان نقش شکنجه و سال‌های فراق را خواند، اما نگاهشان همچنان مثل روز نخست می‌درخشد؛ نگاه کسانی که تاریخ تمدن ایران اسلامی، نامشان را با آب زر نوشته است.  

در میان این قهرمانان، سید کریم میرصناعی، آزاده‌ سرافراز سمنانی است که نمونه‌ای درخشان از این نسل بود.

وی تنها ۱۷ بهار را پشت سر گذاشته بود که در عملیات خیبر و در جزیره مجنون، در میان رگبار گلوله و آتش نبرد، به اسارت دشمن بعثی درآمد. با آن سن کم، بیش از هفت سال در بند دشمن ماند، سال‌هایی که برای هر لحظه‌اش باید واژه‌ای تازه از قاموس مقاومت ساخت.  

میرصناعی و همرزمانش ثابت کردند که اسارت، پایان نبرد نیست؛ آغاز فصل تازه‌ای است از حماسه‌ای که تا همیشه، در حافظه ملت خواهد ماند.

فقط برای زنده ماندن غذا می‌خوردیم

آزاده دوران دفاع مقدس در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ با اشاره به سال‌های طولانی اسارت خود گفت: برای نخستین‌بار در سال ۱۳۶۰، در ۱۵ سالگی عازم جبهه شدم. بار دوم نیز در سال ۱۳۶۲ به جبهه رفتم که بر اثر جراحت در ناحیه سر به اسارت نیروهای بعثی درآمدم.  

وی دوران اسارت را سراسر رنج و سختی دانست و افزود: روزهای بسیار سختی را آزادگان و اسرا پشت سر گذاشتند که تنها لطف خدا بود که باعث شد بتوانند این سختی‌ها را تحمل کرده و تهدید را به فرصت تبدیل کنند. 

سید کریم میرصناعی با بیان اینکه تغذیه اسرا بسیار نامناسب بود، اظهار کرد: در روز تنها دو وعده غذا می‌دادند و همان را هم فقط برای زنده‌ماندن می‌خوردیم؛ نه برای سیر شدن، چرا که برای مهمانی نرفته بودیم بلکه باید توان جسمی‌مان را حفظ می‌کردیم تا در زمان مبادله اسرا کم نیاوریم.  

این آزاده ادامه داد: هر زمان که ارتش عراق در عملیات‌ها از ایران شکست می‌خورد، نگهبانان بعثی به اردوگاه می‌آمدند و ما را بی‌دلیل کتک می‌زدند تا شکست خود را تلافی کنند.

وی درباره روزهای پایانی اسارت اظهار کرد: وقتی خبر پذیرش قطعنامه ۵۹۸ را از رادیو شنیدیم، بعثی‌ها بسیار خوشحال شدند، اما ما باور نمی‌کردیم که جنگ تمام شده باشد. حتی وقتی خبر آزادی را شنیدیم، باز هم مطمئن نبودیم، چون بارها دیدیم که اسرا را تا فرودگاه برده و دوباره به اردوگاه برگرداندند.

این رزمنده دوران دفاع مقدس افزود: در طول هفت سال اسارت، چندین‌بار وعده آزادی دادند که هیچ‌کدام عملی نشد و ما برای اسارت یک برنامه بلندمدت داشتیم و طعم آزادی برای‌مان آرزویی دور بود تا اینکه با پذیرش قطعنامه فهمیدیم جنگ پایان یافته است.

وی با اشاره به تجربه جنگ دوازده روزه گفت: آن جنگ، جنگ نبود؛ بلکه ناجوانمردی بود چراکه شبانه حمله کردند و مردم را در خواب به شهادت رساندند و این کار شاهکاری نبود و همه دنیا پشت این اقدامات ناجوانمردانه بودند.

میرصناعی با تأکید بر نقش وحدت ملی در جامعه عنوان کرد: این جنگ باعث شد ملت منسجم شود و پشت سر رهبر انقلاب اسلامی بایستد و با وحدت از این روزها عبور کنند. 

آزاده دوران دفاع مقدس در نهایت خاطرنشان کرد: امنیت امروز کشور مدیون خون شهدا و تلاش مسئولانی است که برای این انقلاب و نظام زحمت کشیده‌اند که مردم باید قدردان آن‌ها باشند و بابت امنیت همیشه شکرگزاری کنند.

انتهای خبر/