به گزارش پایگاه خبری تحلیلی مرآت، «شهید محمد پایون» یکم فروردین ۱۳۴۷ در شهرستان ری به دنیا آمد. پدرش رمضانعلی (فوت ۱۳۴۷) و مادرش نرگس نام داشت. دانش‌‏آموز چهارم متوسطه در رشته انسانی بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و هفتم خرداد ۱۳۶۵ در مهران توسط نیرو‌های بعثی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای روستای فرات از توابع شهرستان دامغان واقع است.

فرازهایی از وصیت‌نامه شهید:

خدا را شاکرم که توانستم خدمتی ناچیز به دینم کرده باشم

خداوندا! شنیدم ندا کننده‌ای که ندا می‌کرد برای ایمان و اینکه به خدای‌تان ایمان بیاورید؛ خداوندا! ایمان آوردیم، پس گناهان‌مان را بیامرز و زشتی و بدی‌های‌مان را بپوشان و ما را در گروه نیکان بمیران.

خدای را شکر می‌گذارم که در چنین برهه‌ای از روزگار جهان هستی به دنیا آمدم. زمانی که اسلام از دست‌رفته در جای رفیع خود قرار گرفت و من هم توانستم خدمتی ناچیز به دینم کرده باشم.

برای فرزندتان آرزوی پیوستن به علی‌اکبر حسین (ع) را داشته باشید

خانواده عزیزم! در این مقطع از زمان، برای فرزندتان آرزوی پیوستن به علی‌اکبر حسین (ع) را داشته باشید و بر خود ببالید که امانت الهی را به خود او بازگرداندید.‌

چه خوش است مرگی که شهادت در راه خدا باشد

ای مردم! مرگ در کمین است و هر لحظه ممکن است به شما حمله کند، پس توشه آخرت زیاد کنید و در راه خدا جهاد کنید که چه خوش است مرگی که شهادت در راه خدا باشد و اگر غیر از این باشد، پس وای که دیگر راهی نیست.

سعی کنید کارهایتان خالص و بی‌ریا باشد

برادران و خواهران من! سعی کنید حقوق خود را در قبال پدر و مادرتان به‌جا آورید. قرآن را بخوانید. غیبت نکنید. کارهایتان خالص و بی‌ریا باشد و زیاد به دنیا اعتماد نکنید و بدانید که شما بایستی روزی در صحرای محشر بایستید (الموت فی حیاتکم مقصودنی الحیات فی موتکم قاهرین.)

 مرگ برای مجاهدان‌ فی‌سبیل‌الله، توأم با جاودانگی است

به‌درستی برای کسانی که به این دنیا و لذت فانی‌اش دل‌بسته‌اند، مرگ پایان زندگی است. اما برای مجاهدان‌ فی‌سبیل‌الله مرگ پایان زندگی نیست، بلکه آغاز آن توأم با جاودانگی است. 

انتهای خبر/