فرزندم را معدن گرفت اما پاسخ‌گویی در کار نیست

پدر یکی از قربانیان حادثه معدن در گفتگو با خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ با انتقاد از وضعیت ایمنی معادن و بی‌توجهی مسئولان به وضعیت معیشتی کارگران معدن خواستار پیگیری قضایی و حمایت فوری از خانواده‌های داغ‌دار شد.

حسن گیلکی با اشاره به اینکه پسرش هانی گیلکی یکی از قربانیان این حادثه، نان‌آور یک خانواده چهار نفره بوده است اظهار کرد: پسرم پدر دو کودک خردسال بود که هنوز مدرسه نمی‌روند و این شغل تنها منبع درآمد خانواده‌اش بود و حالا دخترانش یتیم مانده‌اند و من با حقوق بازنشستگی محدود و بیماری باید بار زندگی دو خانواده را به دوش بکشم.

وی با بیان اینکه سابقه ۲۰ سال کار در معدن زمستان یورت را در کارنامه دارد و در این مسیر دچار آسیب‌های جدی جسمی شده افزود: من جانباز هستم اما سال‌هاست که کسی سراغی از ما نمی‌گیرد و تنها در مناسبت‌ها تبریک می‌فرستند اما در عمل ما فراموش شده‌ایم.

این پدر داغدار با اشاره به جزئیات روز حادثه عنوان کرد: بنا بر آنچه گفته شده ابتدا پسرعموی هانی برای کار وارد تونل شد و به دلیل گازگرفتگی برنگشت و هانی برای کمک وارد شد و هر دو جان باختند و این اتفاق در شرایطی رخ داد که هنوز تجهیزات ایمنی مانند سیستم تهویه یا دستگاه‌های هشدار گاز در تونل نصب نشده بود.

وی با تاکید بر اینکه کارگران بدون آموزش و تجهیزات ایمنی به کار گرفته شده بودند عنوان کرد: پسر من و دیگر کارگران با دست خالی وارد تونلی شدند که پر از گاز متان بود و در شرایطی که پیمانکاران تنها به استخراج فکر می‌کنند ایمنی کارگر اولویت ندارد.

گیلکی با گلایه از نبود حمایت‌های اجتماعی و بیمه‌ای بیان کرد: فرزندم قراردادی بود و نه پشتوانه مالی داشت و نه خانه‌ای از خود داشت و امروز ما در خانه‌ای استیجاری زندگی می‌کنیم و توان پرداخت هزینه‌های اولیه زندگی را هم نداریم.

وی خاطرنشان کرد: خواسته ما رسیدگی قانونی به حادثه، اعلام مقصران، پرداخت غرامت به خانواده‌ها و برقراری مستمری برای فرزندان بازمانده است و اگر مسئولان از ما حمایت نکنند قربانیان بعدی هم دیر یا زود به این لیست افزوده خواهند شد.

امیدواریم دیگر چنین حادثه‌ای تکرار نشود

کارگر معدن در گفتگو با خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ با اشاره به وضعیت بحرانی ایمنی در این معدن و سایر معادن مشابه اظهار کرد: حادثه اخیر نتیجه مستقیم بی‌توجهی به اصول ایمنی و فشار پیمانکار برای بهره‌وری حداکثری بوده است.

وی با اشاره به فقدان تجهیزات مناسب در محل حادثه عنوان کرد: در تونلی که حادثه در آن رخ داد هیچ‌گونه سیستم تهویه، حسگر تشخیص گاز یا تجهیزات حفاظتی مانند ماسک تنفسی استاندارد نصب نشده و این در حالی است که بارها نسبت به احتمال وجود گاز متان هشدار داده شده بود.

این کارگر بیان کرد: در روز حادثه دو نفر از همکاران به عمق تونل رفتند و بازنگشتند و سه نفر دیگر برای نجات آن‌ها وارد شدند و آن‌ها نیز دچار گازگرفتگی شدند و در نهایت پیمانکار و یکی از بستگانش برای کمک وارد تونل شدند که آن‌ها هم جان خود را از دست دادند.

وی با تاکید بر فشار مداوم برای افزایش تولید گفت: مسئول مربوطه تنها به استخراج فکر می‌کرد و هر روز باید سهمیه مشخصی از زغال استخراج می‌شد، بدون توجه به شرایط ایمنی و هرگونه اعتراض با تهدید به اخراج یا حذف قرارداد مواجه می‌شد.

این کارگر معدن ادامه داد: کارگران این معدن بیشتر از روستاهای فقیر منطقه هستند و اغلب آن‌ها مجبورند برای تامین معاش خطر را نادیده بگیرند و بیمه و حقوق آن‌ها حداقلی و مزایا تقریباً صفر است و بسیاری بدون هیچ‌گونه آموزش تخصصی وارد تونل می‌شوند.

وی همچنین نسبت به نبود نظارت از سوی نهادهای مسئول انتقاد کرد و گفت: می‌توان گفت بازرسی‌ها نمایشی بوده و پیش از ورود بازرسان پیمانکار اطلاع پیدا می‌کند، تابلوهای ایمنی نصب می‌شود و فضای کار برای چند ساعت به ظاهر ایمن می‌شود اما بعد از رفتن آن‌ها همه چیز به حالت قبل بازمی‌گردد.

این کارگر خواستار برخورد جدی با مسئولان این حادثه شد و گفت: تا زمانی که با مقصران برخورد قانونی نشود و نظارت واقعی وجود نداشته باشد فجایع مشابه تکرار خواهد شد، جان کارگران معدن ارزش دارد و نباید قربانی بی‌توجهی شود.

مرگ در معادن نهادینه شده است

کارگر معدن در گفتگو با خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ ضمن ابراز نگرانی از تکرار حوادث مشابه اظهار کرد: مرگ در معادن به امری عادی تبدیل شده و دلیل اصلی آن بی‌توجهی سیستماتیک به ایمنی و سلامت کارگران است.

وی با اشاره به شرایط عمومی کار در معدن عنوان کرد: در این صنعت کارگر مثل یک قطعه مصرفی دیده می‌شود و هر زمان که یکی از ما جانش را از دست می‌دهد تنها چند روزی نامش مطرح شده و بعد فراموش می‌شود و هیچ حمایت واقعی وجود ندارد.

این کارگر که سابقه چندین سال کار در معادن مختلف زغال‌سنگ را دارد، تصریح کرد: حادثه معدن مهماندویه یک اتفاق نیست بلکه نتیجه قابل پیش‌بینی یک روند خطرناک بود زیرا شرایط کاری در این معدن کاملاً ناایمن بود و مسئولان فنی و پیمانکاران نسبت به هشدارهای کارگران بی‌تفاوت بودند.

وی ادامه داد: بسیاری از کارگران حتی آموزش‌های ابتدایی کار در محیط گازی را ندیده‌اند و تجهیزات ایمنی شخصی مثل ماسک، لباس ضد گاز و کپسول اکسیژن در دسترس نیست یا اگر هست بسیار فرسوده و ناکارآمد بوده و در چنین شرایطی ورود به تونل نوعی بازی با مرگ است.

این کارگر تاکید کرد: با این حال بسیاری از ما ناچاریم برای تأمین مخارج زندگی خطر را بپذیریم چون هیچ فرصت شغلی دیگری نیست و حقوق کارگران معدن معمولاً در حد حداقل وزارت کار بوده و دیر پرداخت شدن یا پرداخت ناقص آن هم بسیار رایج است.

وی با اشاره به اینکه بعد از حادثه فضای معدن تنها برای چند روز تحت‌تأثیر قرار گرفت، گفت: دوباره همه‌چیز به روال قبل برگشت و کارگران همان‌اند و شرایط همان است و تنها چند خانواده دیگر داغ‌دار شده‌اند و تعدادی کودک یتیم مانده‌اند.

این کارگر ابراز کرد: اگر قرار است جان انسان‌ها مهم باشد باید ساختار ایمنی و نظارتی به‌طور کامل بازنگری شود، با تسلیت گفتن و بازدید نمایشی مشکل حل نمی‌شود و باید با مقصران برخورد شود و شرایط کار انسانی برای کارگران فراهم گردد.

انتهای خبر/