به گزارش پایگاه خبری تحلیلی مرآت؛ «شهید محمدرضا خسروی» بیست و پنجم آبان ۱۳۳۱ در روستای مایان از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش حسین و مادرش ام‌البنین نام داشت. در حد دوره متوسطه درس خواند. گروهبان یکم نیروی هوایی ارتش بود. ازدواج کرد و صاحب دو پسر و دو دختر شد. پانزدهم شهریور ۱۳۶۷ در جزیره خارک غرق شد و به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای فردوس ‏رضای شهرستان زادگاهش قرار دارد.

فرازهایی از وصیت‌نامه شهید:

همانا منتظر ظهور ماندن، یکی از وظایف شرعی مسلمانان است

با درود به محضر مبارک پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) و علی (ع) جانشین او و یازده فرزندش که منتظر ظهور آخرین خورشید تابناک ولایت هستند. همانا منتظر ماندن، یکی از وظایف شرعی مسلمانان است. من بنده گنهکار چه باید وصیت کنم تا حق تمام مردم را ادا کرده باشم، الا وصیت بر حفظ اسلام و شناخت فرهنگ آن. ای‌کاش می‌توانستم حق ولایت‌فقیه و رهبرم را ادا کنم‌. ای‌کاش می‌توانستم مفهوم گریه‌های نیمه‌شب امام (ره) را درک کنم. ‌ ای‌کاش دردی از درد‌های مردم معصوم را درمان کنم.

خدایا! ایمانی پولادین به ما عطا کن

خدایا! هر کدام از برادرانم که به شهادت می‌رسند، زخمی جان‌کاه بر قلب به‌جای می‌گذراند. تنها وصایای آن‌ها است که مرا آرامش می‌بخشد. خداوندا! ملت ما را آن‌چنان ایمانی عطا کن تا در جریانات پیچیده اجتماعی فرونریزند و آن‌چنان ایمانی به مجاهدان ما همراه بافرهنگ اسلامی عطا کن تا انعطاف‌های سخت، آن‌ها را نلرزاند. رهبر ما را با جوان‌هایمان پیوندی آهنین عطا کن!

پیام‌رسان خون شهدا باشید

پدر بسیار عزیزم! من نتوانستم حق فرزندی را نسبت به شما به‌جای آورم. می‌دانم که مدت زیادی است که با دسترنج و دست‌های پینه‌بسته‌ات رنج کشیدی تا مرا بزرگ‌نمایی تا عصای دست پیری‌ات باشم، ولی نتوانستم. امیدوارم مرا عفو کنی!

همسر مهربانم! در طول زندگی مشترکمان از شما بدی ندیدم. ولی در مقابل نتوانستم زندگی خوبی برایت فراهم نمایم، امیدوارم مرا عفو کنید. شما را سفارش می‌کنم به تقوای الهی. در این راه تلاش بسیار کنید تا بتوانید پیام‌رسان خون شهدا باشید. شما و دخترانم را سفارش می‌کنم به حفظ حجاب که با حفظ آن می‌توانید مشت محکمی به دهان دشمنان و منافقان بزنید و ادامه تحصیل آنان را می‌خواهم.

خواهرانم! مانند زینب کبری برای من بودید

خواهرم! شما به‌جای مادرم بودید. شما درست شبیه به زینب کبری (س) که هم خواهر و هم مادر برای امام حسین (ع) بود، هستید. من برادر خوبی برای شما نبودم. مرا ببخشید.

خواهرم! مبادا در انظار مردم، گریه کنی که دشمنان شاد می‌شود. شما را سفارش می‌کنم که در نهان بر مظلومین آقا امام حسین (ع) گریه کنید.

از دوستان خوبم تمنا دارم مرا عفو کنند و صفوف نماز‌های جمعه و جماعات را هر چه باشکوه‌تر برگزار کنید. به امید پیروزی رزمندگان اسلام

انتهای خبر/