سمیرا پورمیرزائی در گفتگو با خبرنگار ورزشی پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ با اشاره به تفاوت ورزش و داروهای روان‌پزشکی در درمان اختلالات روانی گفت: درمان اختلالات روانی به روش‌های مختلفی انجام می‌شود و دو رویکرد اصلی آن شامل ورزش و داروهای روان‌پزشکی بوده و هر یک از این روش‌ها می‌تواند تأثیرات مثبتی بر سلامت روان فرد داشته باشد، اما درک تفاوت‌های بین این دو رویکرد به ما کمک می‌کند تا تصمیم‌های بهتری برای درمان بگیریم.

کارشناس ارشد تربیت‌بدنی در ادامه افزود: ورزش به‌عنوان یک مداخله طبیعی برای بهبود سلامت روان شناخته می‌شود و تحقیقات نشان داده‌اند که فعالیت‌های فیزیکی منظم می‌توانند به کاهش علائم اضطراب و افسردگی کمک کنند و تأثیر به‌سزایی در بهبود سلامت روان دارند.

وی عنوان کرد: ورزش سبب آزادشدن هورمون‌های شادی مانند اندورفین می‌شود که می‌تواند احساس خوشحالی و سرزندگی را افزایش دهد و این هورمون‌ها به‌عنوان مسکن‌های طبیعی عمل کرده و احساس درد را کاهش می‌دهند.

پورمیرزائی با بیان اینکه ورزش سبب کاهش استرس در افراد می‌شود، بیان کرد: فعالیت بدنی می‌تواند سطح هورمون‌های استرس مانند کورتیزول را کاهش دهد و احساس آرامش بیشتری ایجاد کند و به‌نوعی ورزش یک راه‌حل طبیعی برای مدیریت استرس عمل می‌کند و به افراد کمک می‌کند تا با چالش‌های روزمره بهتر کنار بیایند.

وی ورزش را عاملی برای افزایش خودباوری در افراد دانست و ابراز کرد: موفقیت در دستیابی به اهداف ورزشی می‌تواند اعتماد به نفس را تقویت کند و می‌تواند به سایر جنبه‌های زندگی فرد نیز تسری یابد.

پورمیرزائی تأکید کرد: قرارگرفتن در محیط‌های ورزشی می‌توانند به تقویت ارتباطات اجتماعی و کاهش احساس تنهایی کمک کنند؛ زیرا شرکت در فعالیت‌های ورزشی مشترک با دیگران فرصتی برای برقراری دوستی‌ها و شبکه‌های اجتماعی فراهم می‌آورد و هیچ دارویی قادر به فراهم‌آوردن چنین شرایطی برای بهبود روان نیست.

وی خاطرنشان کرد: داروهای روان‌پزشکی، از جمله داروهای ضد افسردگی، ضد اضطراب و پایدارکننده‌های خُلق، معمولاً برای درمان اختلالات روانی تجویز می‌شوند و می‌توانند اثرات سریع‌تری نسبت به ورزش داشته باشند و به طور خاص برای کاهش علائم شدید استفاده شوند.

پورمیرزائی با بیان اینکه یکی از نکات کلیدی در مقایسه ورزش و داروهای روان‌پزشکی، ماندگاری اثرات آن‌ها است، افزود: اثرات مثبت ورزش بر سلامت روان معمولاً پایدارتر هستند، به شرطی که فرد به طور مداوم به فعالیت ادامه دهد؛ زیرا ورزش به ایجاد عادات سالم و سبک زندگی مثبت کمک می‌کند و می‌تواند به طور مستمر بهبود سلامت روان را حفظ کند.

وی ادامه داد: افراد با کنارگذاشتن ورزش شاید شادابی خود را از دست بدهند؛ اما با عوارض ناشی از قطع مصرف دارو مواجه نمی‌شوند و نیازی نیست هر بار تحت درمان پزشک باشند.

کارشناس ارشد تربیت‌بدنی در ادامه افزود: داروها می‌توانند به طور مؤثری علائم را کنترل کنند؛ اما اثرات آن‌ها معمولاً به قطع دارو بستگی دارد و در صورت قطع دارو ممکن است علائم بیماری در نوع تهاجمی‌تر دوباره بازگردند؛ بنابراین افراد باید تحت‌نظر پزشک اقدام کنند.

وی ابراز کرد: انتخاب بین ورزش و داروهای روان‌پزشکی بستگی به نوع اختلال، شدت علائم و نیازهای فردی دارد؛ اما ورزش به‌عنوان یک مداخله مکمل و پایدار می‌تواند تأثیرات مثبتی بر سلامت روان داشته باشد و در مقایسه با مصرف دارو، ورزش عوارض جانبی ندارد و می‌تواند به‌عنوان یک روش پیشگیرانه در برابر اختلالات روانی عمل کند.

انتهای خبر/