به گزارش خبرنگار سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ امیرحسین عسکری دکتری علوم سیاسی  در یادداشتی اختصاصی نوشت:  8 ژوئن ۲۰۲۲ نفتالی بنت نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی در مصاحبه‌ای با هفته‌نامه انگلیسی اکونومیست از دکترین تل‌آویو برای تقویت بازدارندگی سخن گفت.

 بنت در آن مصاحبه مدعی شد که اگر تاکنون عملیات ترور به دانشمندان هسته‌ای ایران در داخل این کشور و یا فرماندهان سپاه در کشورهای ثالثی مانند عراق، سوریه و لبنان صورت می‌گرفت، اکنون دکترین مبتنی بر ترور باید فرماندهان گروه‌ها و نیروهای متحد ایران را چه در این کشور و چه در خارج از ایران هدف قرار دهد. 

زمانی که گزارشگر از وی پرسید آیا این رویکرد موفقیت‌آمیز است بنت استدلال کرد که بله چون بیش از یک سال است که هیچ حمله‌ای از سوی گروه‌های فلسطینی و یا حزب‌الله علیه رژیم صهیونیستی صورت نگرفته است، پس این رویکرد موفقیت‌آمیز است و باید تداوم یابد. 

افسانه شکست‌ناپذیری بازدارندگی رژیم صهیونیستی در ۷ اکتبر فروپاشید و حمله حماس نشان داد استدلال نفتالی بنت دیگر اعتبار ندارد. از دست‌ رفتن بازدارندگی رژیم صهیونیستی در برابر گروه‌های مقاومت شرایط سختی را برای سیستم‌های دفاعی و امنیتی و همچنین دکترین این رژیم ایجاد کرد.

از این رو رژیم صهیونیستی در نخستین اقدام پس از ۷ اکتبر مجازات جمعی شهروندان فلسطینی را در دستور کار خود قرار داد. در همین زمینه زیر ساخت‌ها، مراکز خدمت‌رسان اجتماعی و مدنی، بیمارستان‌ها و مدارس همگی مورد هدف قرار گرفتند. 

از سوی دیگر رژیم صهیونیستی برای احیای بازدارندگی از دست رفته کوشید تا ترورها را تشدید کند و از این رو فرماندهان مقاومت سوریه، لبنان و فلسطین را هدف قرار داد. در واقع، از دید مقامات رژیم غاصب صهیونیستی هزینه سنگینی به علت شکست دکترین بازدارندگی بر این رژیم تحمیل و این بازدارندگی می‌بایست با هر قیمت ممکن اعاده می‌شد. 

از سوی دیگر دولت بنیامین نتانیاهو که در داخل به علت اصلاحات قضایی دچار بحران شده بود زمینه موجود را فرصت قابل ‌توجهی برای فرافکنی مشکلات داخلی خود با یک جنگ در نظر گرفت و سیاست‌های جنگی علیه فلسطین را تشدید کرد. به‌عبارت‌دیگر، بقای دولت بنیامین نتانیاهو بر جنگ قرار گرفت. 

سؤال مهمی که در این راستا نیازمند پاسخ است این است که اگر حماس در روز ۷ اکتبر به رژیم صهیونیستی حمله نمی‌کرد آیا این ترورها رخ می‌دادند؟ 

پاسخ به سؤال مثبت است. زیرا استراتژی رژیم کودک‌کش صهیونیستی پیش از وقوع حمله ۷ اکتبر حماس بر اساس دکترین ترور بنا شده بود که از طریق آن بنت و دیگر مقامات این رژیم معتقد بودند بازدارندگی این رژیم موفقیت‌آمیز خواهد بود؛ بنابراین، حتی اگر فرض کنیم حماس در روز هفتم اکتبر به رژیم صهیونیستی حمله نمی‌کرد، باز موج ترورها ادامه پیدا می‌کرد؛ با این تفاوت که حمله حماس نشان داد بازدارندگی این رژیم افسانه‌ای فروپاشیده است. 

از این رو رژیم صهیونیستی در حال حاضر با شدت بخشیدن به ترورها قصد دارد نشان دهد که بازدارندگی‌اش در مقابل گروه‌های مقاومت همچنان پابرجا است و ترور اسماعیل هنیه، محسن شکر و سایر فرماندهان مقاومت ناشی از دست رفتن بازدارندگی این رژیم در نبرد زمینی است. 

انتظار می‌رود این استراتژی با شدت بیشتری ادامه پیدا کند، به‌ویژه این که اگر جنگ غزه همچنان برای نتانیاهو بدون دستاورد همراه باشد.

یادداشت-امیرحسین عسکری- دکتری علوم سیاسی