به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ زهرا صفا نویسنده و پژوهشگر در یادداشتی اختصاصی نوشت: ماه رمضان یکی از ماه‌های مهم در تقویم اسلامی است که هر ساله مورد استقبال و انتظار مسلمانان سراسر دنیا قرار می‌گیرد و عاشقان در انتظار رسیدنش هستند تا بهار دینی را در آن جشن بگیرند.

این ماه مبارک، ماهی است که با آغاز آن، قلوبمان به رستاخیز مقابله با  گناهان و عیب‌ها می‌رود  و فرصتی برای توبه و پاک‌سازی دل‌ها و روح‌ها فراهم می‌شود تا با قلبی نورانی، به دورانی برسیم که نه‌تنها با تاریکی شب‌ها پوشانده نمی‌شود، بلکه با روشنی شگفت‌انگیز این ماه خود را نمایان می‌کند. 

آری رمضان ماهی است که در آن با عبادت عاشقانه و عارفانه به‌سوی معبود گام برمی‌داریم و در جریان یک تحول درونی به سمت پاکی و توبه از گناهان خود قدم برمی‌داریم تا شاید به رستگاری برسیم.

باید گفت رمضان بهانه‌ای است تا در دل آن از گناه و ناپاکی و زشتی دوری بجوییم و در زلال معرفت پروردگار غرق شویم تا شاید با چنگ‌زدن به ریسمان الهی بتوانیم از خوان لطف و کرم الهی توشه‌ای برای آخرت خود برداشته و به رستگاری برسیم.

پس باید گفت ماه پر فیض رمضان، همچون جواهری زیبا در آسمان خدا، صفا و پاکیزگی خود را سخاوتمندانه بر دنیا فرومی‌ریزد و در تخت سینه‌های مؤمنان، شعاع مهربانی خداوندی را تابان می‌کند. 

این ماه، ماه برکت عاشقی است، فصل مهربانی و عشق پر شور خداوند، فصلی که باران‌های رحمت شبانه را از آسمان‌های رحمانی فرا خواهند خواند. 

از این گرمای پر مهر، بوسه‌ای آسمانی بر دل می‌اندازیم و با هر نفسی که می‌کشیم، آرامش و ایمان دوباره در جانمان پر می‌شود. رفاقتمان با رمضان و روزه، صحبت امروز و دیروز نیست؛ ما با خداوند عهد دیرینه‌ای داریم و این رفاقت به دوران ایرانیان باستان باز می‌گردد. 

آنان روزه را در گناه‌نکردن تن، زبان و فکر می‌دانستند و آن را روزه هفت اندام می‌نامیدند یا در مراسم " کلوخ‌اندازان " مردها ظاهر خود را تمیز و پاکیزه می‌کردند و با خانواده‌هایشان به دامان طبیعت می‌رفتند و هنگام غروب روبه‌قبله تکه کلوخی را در دست می‌گرفتند و می‌گفتند خدایا گناهان خود را شکستیم و خود را برای عبادت در روزهای ماه رمضان آماده کرده‌ایم و سپس کلوخ را به نیت نابودی اعمال ناپسندشان به زمین می‌زدند. 

انسانیت کیش و آیین ماست و اسلام روح آن را چون گوهری تابناک تجلی بخشیده، چه اهمیتی دارد فقیر هستی یا غنی! زیبایی یا زشت! بالا هستی یا پایین!... در سفره رمضان همه مهمان خداییم و از دل برمی‌خیزیم. 

امسال تقارن میان رمضان و فرارسیدن بهار و تمدید زندگی در طبیعت نیز نکته جالبی دارد که نشان از تداوم حرکت جهان و تحول در زندگی ما است. 

همان‌طور که در زمینه دینی و روحانی، ماه رمضان به ما فرصت تحول و دگرگونی و توبه می‌دهد، بهار و فصل جدید نیز زمین و محیط‌زیست را بازتولید و تازه می‌کند و این به آغوش کشیدن عارفانه دل و زمین با دستان هنرمند خداوند، شگفتانه‌ای عجیب و زیبا است. 

فراموش نکنیم این دو رویداد مهم، یادآور این حقیقت است که همواره فرصتی برای تجدید حیات و توسعه و پیشرفت فراهم است و باید با این معجزه به رستاخیز برسیم و فراموش نکنیم که باید فرصت‌ها را غنیمت شمارد تا از دست نرود؛ چون فرصت‌ها گذرا و عمر حیات بشری کوتاه است.

وداع نکنیم، رمضان حال و هوای عاشقی و فرصت بخشایش از جانب معبود است و که باید با تأمل به آن نگریست و یادمان باشد هوای رمضان بهارانه را نگه داریم. گوش و هوش، بینا کنیم! اسرافیل هر رمضان و بهار در صور می‌دمد تا به‌خاطر بسپاریم همیشه مهمان خوان کرم خداوند هستیم!

یادداشت: زهرا صفا-نویسنده