زهرا محمدی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ در خصوص نگرش‌های مختلف نسبت به مسئله فرزندآوری گفت: در نگرش فرزندآوری عناوین مطرحی همچون ترجیحات باروری، ترس از والدگری و اهمیت جنسیت فرزند وجود دارد.

این مشاور و روان‌شناس بالینی در ادامه افزود: در تعریفات روان‌شناختی نگرش به معنای ملاک‌های ذهنی، تمایل و ترجیح به یک رفتار یا عمل است، فلذا نگرش به فرزندآوری به معنای تمایل و ترجیح افراد به داشتن فرزند و تصمیم برای فرزنددار شدن به لحاظ فیزیولوژیکی و روانی اطلاق می‌شود.

محمدی عنوان کرد: نگرش‌های فرزندآوری به دو دسته مثبت و منفی تقسیم می‌شود، نگرش‌های مثبت فرزندآوری شامل؛ لذت از بارداری، تولد و نوزادی فرزند، رضایت از فرزندآوری و والد شدن و همچنین افزایش رضایت در زندگی زناشویی است.

وی در مورد نگرش‌های منفی فرزندآوری ابراز کرد: نگرش‌های منفی شامل؛ ترس از بارداری، تجربه بارداری سخت و پرخطر، نگرانی از والدشدن و مسئولیت‌پذیری و در برخی موارد مرگ فرزند می‌شود.

این استاد دانشگاه  خاطرنشان کرد: نگرش به فرزندآوری در حوزه‌های علوم اجتماعی و جمعیت‌شناسی در دو سطح خرد و کلان را می‌توان بررسی کرد، در سطح خرد عوامل مهم تعلیق در فرزندآوری با ویژگی‌های دموگرافیک نظیر سن والدین، سطح استقلال والدین، اشتغال به کار یکی از والدین، ثبات و رفاه مالی، شرایط مساعد مسکن، سلامت جسمانی و روانی والدین در ارتباط است.

 وی در عوامل مؤثر بر نگرش به فرزندآوری در سطح کلان توضیح  داد: تمایل زوج‌ها به تنظیم خانواده، تمایل به تحصیلات بالاتر، مرتفع کردن مشکلات اقتصادی، دین‌داری و خانواده‌گرایی از عوامل مهم در سطح کلان نگرش‌ فرزندآوری است.

این روان‌شناس بالینی تأکید کرد: در حال حاضر بین برخی زوج‌ها منافع فردی مطرح است که حاصل زندگی درعصر مدرن بوده و انتخاب‌های فردی و پتانسیل‌های بیولوژیک را در زنان و مردان تغییر داده است.

وی در ادامه افزود: هنجارهای جدید اجتماعی سبب شده تا ارزش‌های فردی درباره نقش زنان تحول پیدا کند، به‌ نحوی ‌که ظرفیت‌های بیولوژیک مادری‌ کردن زنان به نفع انتظارات فرهنگی عصر مدرن کنار برود.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه نه‌تنها نقش زنان دچار تغییر شده بلکه نقش مردان نیز در این بازی روان‌شناختی متحول شده است، بیان کرد: در عصر مدرن نقش مرد به‌عنوان یک پدر دستخوش تغییر شده و یکی از دلایل آن اعتقاد به برابری‌های جنسیتی است.

وی یکی از عوامل نگرش منفی نسبت به ازدواج و فرزندآوری را دیدگاه جنسیتی تساوی‌گرا برشمرد و افزود: نگرش جنسیتی تساوی‌گرا با افزایش دوره زندگی مجردیِ سبب تأخیر در ازدواج شده و در نتیجه باعث تعویق در فرزندآوری بعد از تأهل می‌شود، به‌گونه‌ای که افراد آن‌قدر دیر ازدواج می‌کنند که حوصله و فرصت تربیت یک فرزند یا علاقه‌ای به والدشدن ندارند‌.

محمدی ابراز کرد: تقلیل در فرزندآوری سبب کاهش جمعیت کشور شده به‌دنبال آن تعداد سالمندان افزایش پیدا کرده و درنتیجه موجب عدم نشاط اقتصادی و اجتماعی جوامع می‌شود.