به گزارش پایگاه خبری تحلیلی«مرآت»؛ شهید حسین خیده دهم مهر ۱۳۴۵ در روستای قهج‌عليا از توابع شهرستان شاهرود ديده به جهان گشود. پدرش اكبر و مادرش نجمه نام داشت.

تا اول راهنمايی درس خواند. كارگری می‌كرد. به‌عنوان بسيجی به جبهه رفت. دوازدهم ارديبهشت ۱۳۶۵ در بيمارستان لبافی‌نژاد تهران بر اثر عوارض ناشی از مصدوميت شيميايی به شهادت رسيد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است. 

فرازهایی از وصیت‌نامه شهید؛

کمبودهای مصنوعی
من با آگاهی کامل این راه را که همان راه حسین(ع) است انتخاب نمودم و به ندای «هل من ناصر ینصرنی» حسین (ع) که از حلقوم خمینی کبیر بیرون آمده‌ است لبیک گفتم تا به منافقان و دشمنان دین و اسلام اعلام نمایم که خمینی برای ما بت نیست.

من به‌عنوان یک برادر کوچک از شما مردم غیور و شهیدپرور که باعث سربلندی همه ایرانیان در جهان هستید می‌خواهم که مبادا امام امت این قلب ملت، این هدیه خدا را تنها بگذارید و باعث ناراحتی او شوید، مبادا از کمبودهای مصنوعی که ضد انقلاب آمریکایی برای ما ایجاد کرده و می‌کنند از هدف خود منحرف شوید.

پدرم! به شهادت پسرت افتخار کن
پدر و مادرم! هنگامی که پیکر خونینم به دست شما می‌رسد مبادا گریه کنید و از کسی تسلیت بپذیرید، پدرم تو به مادر تبریک بگو و مادرم تو به پدر. در عزای من که عروسی آخرتم می‌باشد خرما پخش نکنید و به جای خرما شیرینی پخش کنید. پدرم! بعد از شهادت من سرت را بالا بگیر و سینه‌ات را جلو بده و بگو به شهادت پسرم افتخار می‌کنم.

خواهرجان! در مرگ من صبر داشته‌باش، هرگز شیون و فریاد مکن و کاری نکن که دشمن خوشحال شود.شما ای برادرانم! از شما امید دارم که هرگز سنگرم را را خالی نگذارید و اسلحه رزمم را به دست گیرید و با دشمن قرآن بجنگید و از حب دنیا دست بکشید و آخرت را در نظر بیاورید.

انتهای خبر/