به گزارش پایگاه خبری «عصرهامون»، هزاران نفر از مردم قم در سالگرد قیام ۱۹ دی ۱۳۵۶ با حضور در حسینیه امام خمینی (ره) با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی دیدار کردند.
 
 بخش‌هایی از بیانات رهبر انقلاب در این دیدار:
 - قدرت نقش‌آفرینی مردم در حوادث بزرگ را ما نباید فراموش کنیم. این را در زندگی خودمان تجربه کردیم، هم خودمان باید فراموش نکنیم، هم این تجربه را به دیگران منعکس کنیم.
 
 - امروز غزه را ملاحظه کنید. نقش‌آفرینی حضور مردم و ایستادگی مردم در یک حادثهٔ عظیم، یعنی یک گروه کوچک، یک مردم محدود، مثلاً دو میلیون جمعیت من‌باب‌مثال در یک وجب زمین، آمریکا با آن عظمت را و رژیم صهیونیستی آویزان به آمریکا را عاجز کرده. قدرت حضور مردم؛ یعنی این.
 
 - حادثهٔ قم یک حادثه‌ای است به‌مراتب از این بالاتر. چرا؟ برای خاطر اینکه در روز نوزدهم دی مردم قم آمدند در خیابان، شهید هم دادند، کتک هم خوردند، عده‌ای هم زندان رفتند، اما سرآغاز یک جریانی شدند که آن جریان توانست یک رژیم وابستهٔ مستکبر ظالم مسلّط بر این کشور را در طول مدت حدود یک سال سرنگون کند.
 
 - این را امام یاد داد به ما. نشان داد به مردم، یاد داد به مردم که حضور آنها در صحنه معجزه آفرین است. امام سال ۴۱ و ۴۲ با عمل، با حرف، با منطق، با استدلال این را به همهٔ ملت ایران نشان داد.
 
 - فهماند به آنها که اگر می‌خواهند پیش بروند، اگر می‌خواهند به نتایجی که مطلوب آنهاست برسند باید در میدان حضور داشته باشند. عقب کشیدن، به این‌وآن اتکاکردن، کنج عزلت گزیدن، این فایده ندارد، باید بیایند وسط میدان. خودش هم آمد وسط میدان.
 
 - امام به‌جای نشست‌وبرخاست کردن با احزاب و گروه‌ها و جریان‌های سیاسی و شخصیت‌های سیاسی معروف پرمدعا که بودند در آن زمان، به‌جای نشستن با آنها، آمد با مردم نشست.
 
 - امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در فرمان به مالک‌اشتر فرمود: «و إنما عماد الدین و جماع المسلمین و عُدّة للأعداء، العامّة من الأمّة». عمادالدین یعنی تکیه‌گاه دین.
 امیرالمؤمنین به ملّت خودش می‌فرماید، خطاب به ما هم هست. خیلی خب. جامعهٔ اسلامی هستید، تکیه‌گاه اسلامتان امت‌اند بدنهٔ مردم‌اند.
 والعدّة الاعداء.
 
 - این ذخیرهٔ در مقابل دشمن اینها کی هستند، العامة من الامة. یعنی توده‌ی مردم. من یک‌وقتی یک‌تکه‌هایی از نامه را مطرح کردم برای مسئولین چند سال قبل از این که آنجا حضرت مقایسه می‌کند بین خاصه و عامه. خاصه یعنی نورچشمی‌ها. عامه یعنی تودهٔ مردم. بیانات عجیبی دربارهٔ خاصه ذکر می‌کند بیانات عجیبی دربارهٔ عامه تودهٔ مردم ذکر می‌کند.
 
 - تکیهٔ حضرت به این است که به تودهٔ مردم تکیه کنید. به تودهٔ مردم. وقتی یک رئیس‌جمهوری با تودهٔ مردم انس می‌گیرد حرف می‌زند کار می‌کند بین آنها، می‌رود در دل مردم یک عده‌ای از آنجا بلند می‌شود می‌گویند این پوپولیسم است. اهانت می‌کنند. نه، این مردم‌داری است. این نشان‌گرفتن نقطهٔ اصلی است. تودهٔ مردم همه‌کاره‌اند.
 
 - آن رژیمی که در ۲۲ بهمن به دست مردم ایران ازاله شد و از این خاک پاک، از این کشور خدایی بیرون رانده شد، یک رژیم وابسته و کودتایی بود.
 
 - یک عده‌ای امروز نمی‌خواهند این را بعد از چهل سال باور کنند. آمریکایی‌ها و دوروبری‌های آمریکایی‌ها و وابستگان به آمریکایی‌ها هم با ساده‌دلی تمام، عجیب است، سیاستمدارند، دیپلمات‌اند اما در این قضیه نهایت ساده‌اندیشی را دارند به کار می‌برند. با محاسبهٔ غلط، دارند دوباره توجیه می‌کنند چهرهٔ رژیمی را که چهل سال قبل، ۴۵ سال قبل با لگد مردم از این کشور رانده شده، بیرون‌افتاده شده.
 
در حال بروز رسانی....