حسن قلی‌بیگی درگفتگو با خبرنگار اقتصادی پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ با اشاره به کاهش توقف قطارها در ایستگاه دامغان اظهار کرد: اعتراض مردم دامغان نسبت به حذف توقف قطارها در واقع یک مطالبه منطقی است زیرا وقتی مردم بلیت تهیه می‌کنند یا از خدمات عمومی بهره‌مند می‌شوند طبیعی است که انتظار داشته باشند شهرشان در شبکه سراسری حمل‌ونقل به شکل مناسب دیده شود.

کارشناس حوزه حمل‌ونقل ریلی افزود: البته راه‌آهن نیز دلایلی برای این تصمیم دارد و طبق اعلام مدیرکل راه‌آهن شمال‌شرق از مجموع ۳۴ قطار مسیر تهران ـ مشهد تنها شش قطار از توقف در ایستگاه دامغان حذف شده‌اند و ۵۰ درصد قطارها همچنان در این ایستگاه توقف دارند و از نگاه راه‌آهن این سیاست با هدف کاهش زمان سفر و افزایش بهره‌وری عملیاتی اتخاذ شده است.

این کارشناس تصریح کرد: بهای بلیت قطارهای حذف‌شده بسیار بالا بوده و از یک میلیون تا یک میلیون و ششصد هزار تومان متغیر است و بنابراین مسافران دامغانی کمتر به سراغ این قطارها می‌رفتند و عملاً ایستگاه سهمی از فروش بلیت نداشت اما باید پرسید آیا تنها معیار تصمیم‌گیری باید توجیه اقتصادی باشد یا ملاحظات اجتماعی هم اهمیت دارد؟

وی ادامه داد: نمی‌توان انکار کرد که کاهش توقف قطارها در ایستگاه‌های بین‌راهی موجب افزایش سرعت و کاهش زمان سفر می‌شود زیرا این یک سیاست شناخته‌شده در دنیاست که برای قطارهای سریع‌السیر و پرتقاضا اجرا می‌شود اما در ایران که شهرهای متوسط و کوچک همچنان به ایستگاه‌های ریلی به‌عنوان شریان اصلی حمل‌ونقل وابسته‌اند چنین تصمیماتی بدون توجه به شرایط بومی می‌تواند نارضایتی اجتماعی به همراه داشته باشد.

قلی‌بیگی با تأکید بر لزوم توازن در سیاست‌گذاری حمل‌ونقل اظهار کرد: اگر راه‌آهن تصمیم دارد برخی قطارها را از توقف در ایستگاه‌هایی مثل دامغان حذف کند باید خدمات جایگزین و رفاهی برای مردم ایجاد کند، مثلاً تقویت ناوگان اتوبوسی، افزایش سهمیه بلیت در قطارهای باقی‌مانده، یا ایجاد سیستم حمل‌ونقل ترکیبی بین ایستگاه‌های مجاور می‌تواند تا حدی این خلأ را پر کند.

وی خاطرنشان کرد: در واقع مسئله اصلی مردم دامغان نه حذف شش قطار بلکه احساس بی‌توجهی به نیازهای آنان بوده و وقتی شهروندی برای سفر به مشهد یا تهران باید ابتدا خود را به شاهرود یا سمنان برساند هزینه و زمان مضاعفی به وی تحمیل می‌شود و همین موضوع به احساس تبعیض دامن می‌زند و زمینه‌ساز نارضایتی اجتماعی خواهد بود.

این کارشناس حوزه حمل‌ونقل ریلی عنوان کرد: مدیران راه‌آهن باید از نگاه تک‌بعدی صرفاً اقتصادی خارج شوند هرچند مدیریت هزینه‌ها مهم است اما حمل‌ونقل ریلی یک خدمت عمومی بوده و در سیاست‌گذاری آن باید منافع ملی، عدالت منطقه‌ای و رفاه اجتماعی در کنار صرفه اقتصادی لحاظ شود در غیر این صورت حتی تصمیماتی که از نظر فنی درست به نظر می‌رسند در عمل با مقاومت و اعتراض مردم مواجه خواهند شد.

وی ابراز کرد: گفت‌وگوی مستقیم با مردم، اطلاع‌رسانی شفاف و طراحی سازوکارهای جایگزین می‌تواند از شدت اعتراض‌ها بکاهد و همزمان اهداف اقتصادی راه‌آهن را نیز تأمین کند.

انتهای خبر/