حالت تاریک
  • سه‌شنبه, 1403/08/15 شمسی | 2024/11/05 میلادی
گزیده‌ای از وصیت‌نامه شهدای استان سمنان؛

دشمنان نتوانستند ایمانم را بگیرند

دشمنان نتوانستند ایمانم را بگیرند

شهید «غلامرضا کرکه‌آبادی» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: ببینید که اگرچه چشم‌ها، دست‌ها، پاها، قلب، سینه و سرم را از من گرفته‌اند، امّا یک چیز را نتوانسته‌اند از من بگیرند و آن هم ایمان و هدفم است.»

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»، شهید «غلامرضا کرکه آبادی» هجدهم فروردین ۱۳۴۴ در روستای بیابانک از توابع شهرستان سمنان به دنیا آمد. پدرش علیرضا، کارمند شرکت راه‌آهن بود و مادرش سکینه نام داشت.

دانش‌‏آموز اول متوسطه بود. به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و چهارم اسفندماه ۱۳۶۲ در جزیره مجنون عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. مزار وی در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

گزیده‌ای از دست‌نوشته شهید:

ایمانم پابرجا است

خدایا، بارالها، معبودا، معشوق و مولای منِ ضعیف و ناتوان! دوست دارم دشمن، چشمانم را در شبان از حدقه درآورد و دست‌هایم را در تنگه چزابه فلج کند، پاهایم را در خونین‌شهر از بدن جدا سازد، قلبم را در سوسنگرد آماج رگبارهایش کند و سرم را در شلمچه از تن جدا کند تا در کمال فشار و آزار دشمنان قرار گیرم.

 ببینید که اگرچه چشم‌ها، دست‌ها، پاها، قلب، سینه و سرم را از من گرفته‌اند، امّا یک چیز را نتوانسته‌اند از من بگیرند و آن هم ایمان و هدفم است که عشق به الله و معشوقم و به مطلق جهان هستی و عشق به شهادت و عشق به امام و اسلام است.

انتهای خبر/

درباره نویسنده

لینک کوتاه خبر

نظر / پاسخ از