حسن دولت آبادی در گفتگو با خبرنگار گروه سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ با اشاره به حمله اخیر آمریکا و رژیم صهیونیستی به دوحه در آستانه بررسی پیشنهاد مذاکره، این رخداد را «نقطه عطفی خطرناک در جنگ ترکیبی» دانست و اظهار کرد: زمان‌بندی این حمله دقیقاً در لحظه‌ای انتخاب شد که قرار بود رهبران سیاسی حماس به پیشنهاد مذاکره‌ای که از سوی دونالد ترامپ مطرح شده بود، پاسخ دهند و این همزمانی به‌خوبی نشان می‌دهد که میز مذاکره دیگر تنها یک عرصه دیپلماتیک نیست، بلکه خود به بخشی از میدان نبرد تبدیل شده است.

این کارشناس‌ارشد مسائل سیاسی عنوان کرد: در واقع آنچه شاهد بودیم یک الگوی آشکار از تله مذاکره بود؛ الگویی که طی آن، طرف مقابل با پیشنهاد گفت‌وگو افراد را گرد هم می‌آورد و سپس با اقدام نظامی هم توان رهبری مقاومت را هدف قرار می‌دهد و هم روند سیاسی را عقیم می‌سازد.

دولت‌آبادی با اشاره به نقش قطر و کشورهای حاشیه خلیج فارس اظهار داشت: قطر که سال‌ها تلاش کرده بود نقش میانجی را در بحران‌های منطقه‌ای ایفا کند، این‌بار خود به صحنه حمله بدل شد و عجیب‌تر آنکه سامانه‌های دفاعی این کشور، هنگام حمله ایران به پایگاه آمریکایی در خاک قطر فعال شدند اما در برابر حمله مستقیم آمریکا و اسرائیل به مناطق مسکونی و حساس دوحه، هیچ واکنشی نشان ندادند.

وی تأکید کرد: این مسئله به‌روشنی نشان می‌دهد که شیخ‌نشین‌ها دیگر حتی اختیار دفاع از خود را هم در برابر متحدان غربی ندارند و این رویداد باید برای سیاست‌گذاران ایرانی یک هشدار جدی باشد زیرا هر بار که مسیری برای مذاکره گشوده شده پیش از آن یا هم‌زمان با آن حملاتی صورت گرفته تا از یک‌سو دست مقاومت را کوتاه کند و از سوی دیگر، فضای روانی و سیاسی مذاکرات را به سود طرف مقابل تغییر دهد.

این کارشناس در ادامه افزود: آنچه امروز رخ داده صرفاً یک حمله نظامی نیست؛ بلکه ضربه‌ای به اصل دیپلماسی در منطقه است و وقتی میزبان مذاکره امنیت لازم را ندارد و طرف‌های غربی خود بخشی از عملیات حذف رهبران مقاومت می‌شوند، نمی‌توان انتظار داشت گفت‌وگویی واقعی شکل بگیرد چرا که این امر نشان می‌دهد که کشورهای منطقه باید به سمت استقلال امنیتی و دیپلماتیک حرکت کنند و وابستگی مطلق به آمریکا را کنار بگذارند.

دولت‌آبادی عنوان کرد: در داخل ایران نیز باید مراقب بود زیرا جریان‌هایی که ساده‌انگارانه از مذاکره به‌عنوان تنها راه‌حل سخن می‌گویند عملاً خطر افتادن در چنین تله‌هایی را نادیده می‌گیرند و تجربه ثابت کرده که طرف مقابل نه‌تنها به‌دنبال توافق واقعی نیست بلکه از همان فرآیند مذاکره به‌عنوان ابزاری برای شناسایی، تضعیف و حذف استفاده می‌کند.

وی خاطرنشان کرد: بنابراین ورود به هرگونه گفت‌وگو باید با پیش‌شرط‌های جدی همراه باشد؛ از جمله تضمین‌های بین‌المللی، حضور میانجی‌های مستقل و همچنین تدابیری که مانع از تکرار سناریوهای مشابه شود چون بدون چنین تمهیداتی، مذاکره چیزی جز میدان جدیدی برای فشار و ترور نخواهد بود.

این کارشناس مسائل سیاسی ابراز کرد: شرط عقل آن است که کشور ما با هوشیاری تمام، نه فریب وعده‌های ظاهری مذاکره را بخورد و نه میدان را خالی بگذارد، باید با ابتکار عمل سیاسی هم مسیر مقاومت تقویت شود و هم اجازه داده نشود که میز مذاکره به دام و ابزار دشمن برای پیشبرد اهداف نظامی‌اش تبدیل گردد.

انتهای خبر/