فرشاد محمودجانلو در گفتگو با خبرنگار فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ با اشاره به تاریخچه تئاتر در جهان گفت: تئاتر یک شاخه از هنرهای نمایشی با قدمتی طولانی است که یک هنر دراماتیک محسوب می‌شود.

کارشناس تئاتر و مسائل هنری افزود: این هنر پنج قرن قبل از میلاد مسیح در آتن شروع شد و سپس در روم و رنسانس ادامه یافت و بعد در عصر جدید اروپا به نقطه عطف خود رسید.

وی با بیان اینکه تئاتر یک مجموعه هنری یا یک نظام سازمان‌یافته هنری است که پیش از هر چیز به متن یا نمایشنامه و سپس به کارگردان نیاز دارد، تصریح کرد: سابقه تئاتر در ایران آن‌قدر قدمتی طولانی دارد که قابل تخمین نیست؛ اما نمایش‌های اولیه که در ایران اجرا شده پیوند عمیقی با واقعه کربلا دارد که عموماً به آن تعزیه گفته می‌شود.

محمودجانلو خاطرنشان کرد: تا قبل از سفرهای سه‌گانه ناصرالدین‌شاه به کشورهای دیگر تئاتر ایران تعزیه‌ای بود و یا به یک‌سری نمایش‌های سبک کوچه‌بازاری خلاصه می‌شد؛ اما پس از سفرهای گوناگون، تئاتر اروپایی مانند بسیاری از مظاهر غربی به ایران آمد.

وی عنوان کرد: سپس ناصرالدین‌شاه دستور داد تا نمایش‌های غیرتعزیه‌ای در ایران اجرا شود و از قلم میرزا ملکم خان داستان‌هایی نمایشی تراوش کرد که موضوع آن‌ها، اوضاع اجتماعی ایران بود.

محمودجانلو تأکید کرد: پس از اجرای نمایش‌های گوناگون و استقبال مردم به دستور شخص ناصرالدین‌شاه قاجار آموزش تئاتر در محل دارالفنون زیر نظر میرزاعلی اکبر مزین‌الدوله نقاش دایر شد.

وی با بیان اینکه به‌ مرور زمان تئاتر وسیله‌ای برای انتقاد از ضعف‌ها در کشور شد، گفت: برخی از افراد روشنفکر متوجه وجه ارتباطی و انتقادی تئاتر شدند و دریافتند که از طریق تئاتر و تئاترنویسی می‌توانند انتقادهای خود از دستگاه‌های حکومتی را بیان کنند.

به گفته محمودجانلو، هم‌زمان با شروع مشروطیت در ایران تئاترهای گروهی برای نخستین‌بار آغاز به فعالیت کردند که در عمارت مسعودیه اجرا شد و از برترین اعضای گروه تئاتر محمدعلی فروغی و عبدالله مستوفی بودند.

وی ابراز کرد: پس از تئاترهای گروه تئاتر ملی با تأثیرگذاری بسیاری در سال ۱۳۲۹ به دست سید عبدالکریم محقق‌الدوله بنا شد و مرکز فعالیتش هتل فارس واقع در لاله‌زار بود و پس از آن لاله‌زار مرکز تئاتر و فعالیت‌های تئاتری تهران شد.

انتهای خبر/