به گزارش خبرنگار فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «مرآت»؛ هدیه بشارت در یادداشتی اختصاصی نوشت: «حُبُّ الحُسَینِ یَجمَعُنا»؛ جمله‌ای که شاید بارها و بارها از قاب تلویزیون یا با صدای گوینده رادیو دیده یا شنیده باشید.

بی‌شک روی پرچم‌ها، داخل هیأت یا پشت شیشه ماشینی در حال گذر این جمله را خوانده‌اید و یا شاید در فضای مجازی و محتواهایی که از این صفحه به آن صفحه ارسال می‌شود به چشمتان خورده باشد.

کمی تأمل درباره این جمله نگاهی وسیع و گسترده به ما هدیه می‌کند و لمس این جمله در سفر اربعین حسن‌ختام شعاری است که سال‌ها با چشم و گوشمان فقط دیده و شنیده ‌بودیم. 

کسانی که تجربه سفر اربعین دارند، محبت امام حسین (ع) را در میان موکب‌ها و بین مسافران اربعین به وفور دیده‌اند؛ زیرا در این مسیر مسلمان و غیرمسلمان هم‌قدم می‌شوند و شیعه و سنی برادرانه شانه به شانه هم راه می‌روند. 

سنی‌هایی که درباره شیعیان چیزهایی شنیده‌اند در وصف خودشان و شیعیانی که شنیده‌ بودند سنی‌ها قصد قربت دارند تا شیعه‌کشی کنند! 

پیاده‌روی اربعین تمام اما و اگرها را در هم می‌شکند؛ زیرا شیعه و سنی و همه افراد با ادیان دیگر با یک خدا، یک قبله و یک پیامبر به سمت یک هدف واحد حرکت‌ می‌کنند.

گویا قرار است اینجا بال باشند برای دینی که با تحریف و دروغ  پسر پیامبرش را به مسلخ کشاند و شیعه و سنی کنار هم آبروداری کنند برای جهانی که کمر بسته به شیعه‌کشی. 

همه افراد دستی باشند تا پرچم اسلام را در همین مسیر به اهتزاز دربیاورند و به پیامبر مهربانی بگویند ما فارغ از اصرار تمام دشمنان برای تفرقه‌افکنی حال فقط آمده‌ایم به پابوس حسینی که فرزند علی (ع) است. 

برادر سنی که چای به دست برادر شیعه‌اش می‌دهد، مرد شیعه‌ای که از ناموس برادر سنی‌اش حفاظت می‌کند، خانم سنی که فرزند شیعه‌ای را در آغوش گرفته تا آفتاب آدم‌سوز عراق طفل را نسوزاند، دختر شیعه‌ای که در پناه برادران اهل سنت به‌سلامت به زیارت می‌رود. 

مسیر پیاده‌روی کربلا به معنای واقعی بهشت است؛ هر کس ذره‌ای حب امام علی (ع) را دارد، از نفحات انس این زیارت بی‌بهره نیست و این حضور را فقط به برکت حب‌الحسین می‌توان معنا کرد؛ حسینی که نصرانی و برده و سیاه‌پوست در رکابش سر دادند! 

زنده کردن نهضت اربعین در سال ۶۱ ق محقق شد که می‌تواند از جمله دلایل استحباب زیارت اربعین باشد؛ زیرا در آن روز جابر بن عبدالله انصاری و کاروانش به کربلا رسیدند و مزار امام حسین (ع) را زیارت‌ کردند. 

امروزه در همه دنیا، مراسم پیاده‌روی اربعین را مراسمی سراسر صلح و نیکی قلمداد می‌کنند و این پدیده سالانه سبب نشان دادن قدرت مادی و معنوی شیعیان به تمام عالمیان می‌شود. 

اربعین یک حماسه جهانی است و می‌تواند سبب ایجاد اتحاد در جامعه اسلامی شود و می‌توان این پدیده را با مفهومی به نام منجی و ظهور متصل کرد.

راهپیمایی اربعین سبب شده، دشمنان اسلام وحشت کنند و هرسال تمام تلاششان این است به هر طریق از این راهپیمایی سوءاستفاده کرده و یا آن را ناامن کرده و کاری کنند مردم در این راهپیمایی بزرگ اربعین شرکت نکنند. 

کسانى که این راه را با تمام سختی‌هایش طى می‌کنند و این حرکت عاشقانه و مؤمنانه را انجام می‌دهند در حال انجام حسنه‌اى بزرگ هستند. 

راهپیمایی اربعین مصداق واقعی دین اسلام است که از هر نژادپرستی به ‌دور بوده و از هر قوم و قبیله و کشور و دین و آئین و زبان و فرهنگ و نژاد، نماینده‌ای در این سفر عشق به چشم می‌خورد و همه یک‌صدا فریاد می‌زنند 
حب‌الحسین یجمعنا. 

زمانی می‌گویند حب الحسین یجمعنا در حقیقت نهضت عاشورا و رویکرد امام حسین (ع) را تفسیر و معنا کرده‌اند و به‌نوعی دیگر این عشق و محبت امام حسین (ع) است که همه مردم را در کنار هم جمع می‌کند.

یادداشت: هدیه بشارت- نویسنده